yaşananlara bir çizik atacak takati bulamamaktır. tıpkı insanın mümkün olsa yine de kötü anılarını unutmak istemeyeceği gibi. yaşanmıştır ve hatırlanacaktır.. zor olsa bile... çünkü nasıl ki çiğ köfteyi pişiren acıdır, insanı olgunlaştıran güzelliklerden tat almasını sağlayan da acılardır... geriye ne kalırki yaşananları atsak.. insan acı ile doğar, acı ile ölür. budur insanı insan yapan.
unutmak istesen de, unutamamak. sırf bu sebepten yıllar sonra bile ara ara hatırlayıp , tatsızlık çıkarmak, huzursuzluk yaratmak. özellikle pazar sabahları, herkesin birarada olduğu o güzel kahvaltı sofrasında. **
