Çocuğunun üzerine aşırı derecede titreyerek onun yerine sorunları çözen ve çocuğun hayatın acı gerçeklerine hazırlanmasına engel olan, kısacası özgüvensiz, problem çözme yeteneği kazanamayan ezik büzük bir çocuk yetiştiren, onun yerine kararlar vererek bireyselleşmesine imkan tanımayan bir aile olduğu kadar çocuğuyla hiç ilgilenmeyip onu başıboş bırakan, çocuğa temel eğitimi vermeyen, oldukça ilgisiz bir aile de olabilir efendim, evet.
ismini hatırlayamadığım bir kadın yazar vardı. Diyordu ki "ideal ve iyi bir aile yoktur aslında. Çocuğa her türlü şekilde yaklaşsa çocuk büyüdüğünde mutlaka eksik bir şey bulacak ve ailesini bu konuda suçlayacaktır" pedagojik formasyon eğitimi aldığım sırada kimi evli kadınların derste söyledikleri şeyler ve kardeşimin anneme karşı olan eleştirileri aslında bu düşüncenin pek de yanlış olmadığı izlenimi uyandırdı bende diyebilirim.
Ailemin bana davrandığının tersi şeklinde çocuk yetiştirmeye çalışı yorum. Sonuç iyi olacağını umuyorum. Fakat çocuk yetiştirme de aile kadar çevre de çok önemli. Allah iyilerle karşılaştırsin. Bir denge kurmak önemli sevginin bile fazlası zarar verir kimi zaman. Cocuklarin kendi kendine yetebilmesi , kendine güvenli olabilmesi için biraz da serbest birakmak gerekir.
