görememe korkusu.
yıllardır başımdaki en büyük illet.
evet ben bir daha hiç görememekten korkuyorum. gözlerimi kapayamıyorum bazı dönemler. haram geceler benim şarkım oluveriyor birden. açtığımda göz kapaklarımı simsiyah bir matem benim olacakmış gibi oluyor. deliriyorum. gözüm kanlanıyor uykusuzluktan. bu korkuda gözümün bozuk oluşu da etken olsa da, daha garip bir duygu. göz doktorundan da korkuyorum ben.
karanlık korkusu değil bu ama. başka bir şey. tarif edilmesi güç. öyle delice ki, korktuğun başına gelir cümlesi ile daha da deliriyorum. ama...
ama gittim göz doktoruna. kavgaya girip sert bir darbe almadığım sürece böyle bir şeyin başıma gelme ihtimalini öğrendim geçen gün. artık biraz daha rahatım ama...
hep bir ama...
manidar olma, bana kelime oyunu oynama ama...
fizyolojik olarak bir hastalığım olmamasına rağmen (çok şükür) son bir haftadır. içime sıkıntı veren durum.birde atasözümüz olan insanın korktuğu başına gelir cümlesi aklıma gelince içime ayri bir sıkıntı vermektedir.
