insanı derin düşüncelere gark eden bir tabela.
Hayatta bir u dönüşü yoktur.
Gittiğiniz yol yol değil geri döneceksen buradan dön gibisinden bir mesaj içerir.
tam gaz yol alırken 'Köprüden Önce Son Çıkış' tabelasına kilitlenmek. hayatı sorgulamak; kaybettiğin-kaçırdığın her şey için hayıflanmak. belkiler, keşkeler...
bugün kaçırdığım ve kaçırdığım için gereksiz yere üsküdar yapıp gelmeme neden olmuş son çıkıştır. aslında iyi de oldu lan sözlük, arasıra böyle güzergah dışına çıkmak, kıta değişikliği falan iyi oluyormuş.
insanda anlamsiz bir anksiyeteye neden olabilen levhadir. ulan son cikisida gectik, donusu olmayan yoldayiz hissiyati uyandirir. tabi gidilen yere gore, gozunuz goruyorsa...
istanbul'a yeni gelenlerin genellikle yanlış yoldan giderek köprüye çıkmalarına neden olan tabeladır.
-Ankara'dan gelinmiştir. Altunizadede Köprüden önce son çıkış diye, köprü yoluna girilmiştir.
Bu gökkuşağı bile betondan kent ki çoğu zaman benden tenha ve yüreğimdeki çiçekleri umursamaksızın beni çiğneyen arabalar yollar ve bu kalabalık öylesine yaşamak mesaisinde hep ve her görüşümde yollarda mutlu yüreğimi ürküten içimdeki mavi gözlü çocuğun en güzel oyuncağını düşlerimi inciten ağızlar dolusu ve en büyük harflerle kural diye bağıran o malum uyarı: KÖPRÜDEN ÖNCE SON ÇIKIŞ...
istanbul'a gelirken ne zaman o tabelayı görsem düşünüyorum; hayatımda kaç "köprüden önce son çıkış" sapağı ıskaladım ben?
daha dün gibi aklımda tatilde, öss puanının düşük gelişi sonrasında, biraz da bozuk bir moralle hangi bölümler bana göre incelerken hiç istanbul'da okumak istemeyen bu şahsın "istanbul üniversitesi jeoloji mühendisliği var.." diye mırıldanışı..
benim istanbul'a olan gönülsüzlüğümü bilen annem ve teyzemin bir anlık duraksama ve uyarısına inat tercih formuna yazışım.. işte o duraksama anı; köprüden önce son çıkış'tı.. iskaladık..
onun öncesinde sayısız ıskalayışlarım oldu bu sapakları.. sınav kağıtlarında son anda vazgeçtiğim cevaplar, son anda değiştirdiklerim, insanlara ciddi anlamda bir şeyler söylerkenki bir anlık duraksayışlarım, bir hareket yapmadan önceki o salisenin binde biri orandaki kendimi sorgulama anım.. ve daha sayısız an, sayısız söz, sayısız hareketti o sapaklar; köprüden önceki son çıkışlarım..
iskaladıklarımın yanı sıra son anda da olsa direksiyon kırabildiklerim de oldu elbet, çok da aptal değiliz; hep kaçırmadık..
ancak ıskaladıklarım da beni çok mutsuz etmemiş, şimdi düşünüyorum da.. haa, cezasını çektiklerim de olmuş elbet; keşke olmasaydı.. ama her ceza bir tecrübe etmiş sanki..
hayatta illa ki kırılma anları yaşayacağız; sapaklar, virajlar.. ancak mühim olan her adımda bir "köprüden önce son çıkış" benzeri levha aramak değilmiş; rastgele görürsen kaçırmayacaksın amma ve lakin göremezsen de çok dert olmamalı.. her geçtiği köprüyü kâr bilmeli insan; ya daha kötüsü olsaydı? yani hiçbir köprüden geçemeyecek halde olsaydık? hayat bizi öyle örseleseydi ki, iyice küsüp kapansaydık; daha mı iyi olurdu?
her şeye inat yaşamalıyız şu hayatı.. sonuçta "ilk köprü"müz doğruydu ki bu hayata gelebildik, diğerlerinden geçsek ne olur?
boğaziçi köprüsü öncesinde bulunan versiyonunı kaçırdığınızda, şayet ogs ya da kgs'ye sahip değilseniz, 30-40 lira dolaylarında bir ceza ödeyeceğinizi hatırlatan tabela.
avrupa yakasından asya yakasına geçerken f.s.m köprüsün de son çıkış etiler, baltalimanı çıkışı boğaziçi köprüsün de son çıkış levent, beşiktaş çıkışı.
anadolu yakasından avrupa yakasına gelirken f.s.m de kavacık çıkışı boğazi köprüsünde altunizade, çamlıca çıkışları dır.
