ilk başta şevk veren ama sonra üzücü gelen vazgeçilen bir eylem.
çocuğum o zamanlar. 2 tane köpek aldık. birini amcamlar sahiplendi, diğerini biz. amcam kendi köpeğinin adını "dali" koydu. garip bir isimdi. ne zaman anlamını sorsak gülerdi. bir gün amcamın dükkanına gitmiştim. bir işçisi vardı. adamı sevmezdi amcam. neden bilmem. çocuğum da anlamıyorum. ismi dali idi adamın. garip bir isim tabi.
sonra ben de madem insanlar sevmediği şeylerin adını köpeğine koyuyor, ben de köpeğime abdullah öcalan adını koydum. apo yavrum gel kemik var, apo tut şunu falan derken oyunlar oynadık köpeğimle. Sonra köpeğimi sevdiğimi fark ettim. köpeğime haksızlık ettiğimi düşündüm. Zira köpeğim, verdiğimiz ekmeğe asla ihanet etmedi. Hatta yazın almıştık köpeği. yazlıktan eve gelme zamanı geldiğinde, köpeğe evde bakamayacağımızı söylediler. çok üzüldüm. birdahaki yaza kadar yazlık komşumuz bakabileceğini söyledi. ama bakmamışlar. köpek kaçmış ordan. yazlığa gitmeden önce komşuya uğramıştık çünkü. çok üzülmüştüm köpeğim kaybolduğu için. Sonra yazlığa girdiğimde köpeğim beni bekliyordu. yediği ekmeğe ihanet etmemişti.
her pazar yazlığa gittiğimde köpeğim beni bekliyordu. uzunca seneler bu böyle devam etti. sonra sonra köpeğim birkaç köpekle gelmeye başladı. çocukları ve ailesiyle. çok utanmıştım ona vaktiyle abdullah öcalan ismini taktığım için. ona bir daha isim takmadım ve hep oğlum dedim.
