evde köpek beslemek caiz değildir in abartılıp hurafeleştirilmiş versiyonudur. aslında olay temizlik imandan gelir e dayanır. nitekim köpek değil pis ve kirli olan her hayvan her eşya her insan veya bunlara meyil verebilecek varlıklar islam dinince kabul görmeyen şeylerdir. Şafilik mezhebinde köpeğe dokunmanın kızıl toprakla mest edilmeye sebep vermesinin köpekle değil insanlarla alakası vardır nitekim zamanında azan amcalar köpeklerle zinaya tutuşunca böyle katı bir kural getirilmiştir. büyük ihtimalle bu melek hurafesi de şafi kültüründen çıkmıştır...
kendi dininin kurallarini ogrenmeden yargilayan ve kafasina gore uc bes meditasyon seansindan sonra alninin ortasinda ucuncu goz bekleyen cahil ve cuheyla toplulugun itiraz ettigi din kurali.
once kendine ait olani bir ogren, arastir. hadi annen, baban sana ogretmedi, en azindan yaz tatillerinde mahalledeki kuran kursuna gitmedin, eline bir "namaz ogreniyorum" kitabi almadin zor geldi bir elham, bir suphaneke ogrenmek.
peki simdi?
nirvana'yi bulacagim diye yollara dusmenin ne anlami var.
sen git yoluna. nirvanan seni kurtarir, yaninada fino kopegini alirsin.
dinimizce kopek giren eve melek girmez.
belki de doğrudur. özellikle küçük bir köpek yavrusu zaten melek gibi olduğından o eve başka bir meleğin girmesine gerek yoktur. rahmeti sonsuz olan bir yaradının dininde pek de hoş durmayan, mantıklı gelmeyen bir hurafe.
yıllardır bitmeyen geyik. bi bu bide nietzche is dead geyiği bitmedi gitti. köpek eğitilebilen bi hayvandır, eğer temizliğine dikkat eder, dışardan geldikten sonra ayaklarını ve popişini bi güzel yıkar, aşılarını yaptırıp deli gibi tüy dökmesini önlerseniz, çişini kakasını, evde girip çıkacağı yerleri öğretirseniz bu kadar geyiğe bağlamanıza gerek kalmaz bu durumu, zaten genel temizlik ve köpek bakımı babında bunların hiçbirini yapmıyorsanız evinizi de normalde bok götürür. temizlik imandan efenim. ya ya.
üç beş gerizekalının hç utanmadan zekeriya beyazı bile kanıt göstermeye çekinmeden reddetmeye çalıştıkları, peygamber efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) hadis-i şerifidir. hayır bu ne nefret ne cehalettir de böyle bir şey söyliyebiliyorsunuz ki? söylenirken orada bulunan insanların ağzından yazılmış kitaplarda kolayca bulabilirsiniz. ama kendi kıt aklınızla yorum yapmaya çalışınca böyle kıçtan istemeden çıkmış gibi gözüken yorumlar oluşuyor.
(bkz: bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmak)
"öyleyse ne biçim melek lan bunlar?" diye sorgulanası hurafe. ayrıca insanla da yatıyor bunlar. melekler yatıyor mu?*
edit: sayın din kardeşim, eksilemişsin ama hani bu melekler sevgi yumağıydı, hoşgörü abidesiydi? tamam insan dahil herhangi bir hayvanın yeri dışarısıdır ama insandır hata yapmaz mı? melekler neden tavır alıyor durup dururken? hani kötülük bilmezdi bunlar? zamane melekleri çok bozuldu çok...
zırvanın önde gideni bir saçmalık. büyük ihtimalle zamanında köpek tarafından ısırılmış bir şeyh falan sallamıştır böyle birşey. millet de hemen inanmıştır.
dinlerin temelinde, insana ve doğaya sevgi, saygı vardır. herhangi bir canlıyı kötülemek, aşağılamak tamamen din olgusuna ters düşer.
ha domuz derseniz, o çağda o hayvanı yiyenlerin çok sağlıklı kaldığına inanmıyorum. malum aşırı sıcak, fazlaca yağ, büyük ihtimalle hijyenik olmayan koşullar.
dinin esas mantığını, sevgiyi anlayamamış, ayrıntılara ve gereksiz detaylara takılıp kalmış insanlar üzerinde düşünüp tartışabilir.
kopekler , tuvalet ihtiyaclarini bazı insan musveddelerinden cok daha temiz ve kibar bir sekilde yerine getirdikleri icin , tuvaleti geldigide disari cikmak istedigi icin, evde beslenmelerinde sakınca olmayan hayvanlardır. Belirli donemlerde tuy problemleri olsa da, doktukleri tuy kediden daha fazla degildir. Benim anlayamadigim, kedilere yasak yok ancak hic evinde azgınlık donemine giren bir erkek kedi beslemis olan var mı? O ne igrenc bir kokudur saga sola iseyerek biraktigi?
Eski Mısır'da köpek kutsal sayılırdı. Onlar için mezarlıklar yapmışlar ve buraları birer kutsal mekan edinmişlerdi. Putperest Türklerde köpek kutsal sayılan hayvanlar arasında idi. On iki hayvanlı Türk takviminde yıllardan biri köpek yılıdır.
Deyim olarak köpek, çok ağır ve Onur kırıcı bir hakaret olarak kullanılır.
Köpek Beslemek:
Av, ziraat, sürü, ev bekletme vb. sebeblere dayalı olarak köpek beslemenin caiz olduğu konusunda ulema ittifak etmiştir. Ancak hırsız korkusu gibi zaruri bir sebep olmaksızın evde bulundurulmasını hoş karşılamamışlardır (ibnü'l-Hümâm, Fethu'l-Kadîr, Bulak 1319, VI, 246; ibn Âbidin, Reddü'l-Muhtâr, Kahire 1386-89/1966-69, V, 226-227). Hz. Peygamber (s.a.s.) ziraat, koyun, ev bekletme, av gibi bir sebep olmaksızın köpek besleyenin sevabından her gün bir kırat (bir başka rivayette iki kırat) eksileceğini (Buhârî, "Hars", 3, "Bed'ül-halk", 7, 17; "Zebâih", 6; Müslim, "Müsâkât", 51-60; Nesâî, "Sayd", 10- 14, 24......) ayrıca içinde köpek bulunan eve meleklerin girmeyeceğini haber vermiştir (Buhârî, "Bed'ül-halk", 7,17......). Nitekim Hz. Peygamber (s.a.s) Cebrail ile, belli bir saatte buluşmak üzere sözleşmişler, ancak içeride bulunan köpek sebebiyle Cebrail gelmemiş ve köpeği farkeden Rasûlüllah derhal çıkarılmasını emretmiş ve köpek çıkarıldıktan sonra Cebrail'le görüşebilmiştir (Buhârî, "Bed'ü'l-halk", 7,17, "Meğâzî", 12, "Libâs", 88,94; Müslim, "Libâs", 81-84....; Fahreddin er-Râzî, Mefâtihu'l-Cayb, Kahire 1934-62, XXXI, 210). Şafiiler ihtiyaç yokken köpek edinmenin haram olduğu görüşündedirler (Nevevî, Şerhu'l-Müslim, Kahire 1347-49/1929-30, X, 236).
içinde köpek bulunan eve meleklerin girmemelerinin sebebi onların pis kokmaları, pislik yemeleridir. Bundan dolayı gereksiz yere köpek edinen kimse evine melek girmekten mahrum bırakılmak suretiyle cezalandırılmıştır (Nevevî, a.g.e., XIV, 84; Aynî, Umdetü'l-Kârî, Kahire 1348, XV, 139). Ayrıca aralarında köpek ve çan bulunan yolcularla meleklerin arkadaşlık etmeyeceği de Hz. Peygamber tarafından ifade edilmiştir (Müslim, Libâs, 103).
Hadiste geçen "kırat", lüzumsuz olarak köpek edinen mü'minin sevabından Allah katında malum bir miktarın eksilmesini ifade eder (Tecrîd-i Sarih Tercümesi, VII, 131). Buradaki kırat konusunda ise farklı görüşler vardır. Bu fark insanlara eziyet konusunda birbirinden farklı iki tür köpeğe nisbetle yapılmış olabileceği gibi, köy-kent ayrımına göre de ifade edilebileceği belirtilmektedir. Zira, fazla insanın yaşadığı yerde rahatsız olanların sayısı da artmaktadır. Bunun yanında daha önce bir kırat olan ceza, ağırlaştırmak suretiyle iki kırat'a çıkarılmış olduğu üzerinde de durulmuştur (Nevevî, a.g.e., X, 239; Aynî, a.g.e., XV, 203).ihtiyaç olmaksızın köpek edinmenin yasaklanması konusunda özellikle durulması ve köpek besleme konusunda ağır bir müeyyidenin getirilmesi onun kudurganların % 92,5 kısmını teşkil etmesi ve kuduza yakalanma ve yayma konusunda hayvanlar içinde ilk sırada bulunmasından da kaynaklanabilir. Kuduzu, saldıran köpekler verebileceği gibi, kendisini sevdiren, serbestçe istediği insanı yalayan hatta kendine acındıranlar da aşılayabilirler. Bu durumdaki hastalık, tedbir almakta kusur ettirdiğinden çok daha tehlikeli olduğu düşünülürse bu konudaki titizlik daha kolay anlaşılır. Hiç evden çıkarılmayan veya diğer köpeklerle temas etmeyen köpekler bile evdeki kudurmuş olan bir kediden veya fareden de mikrobu alıp hastalığı yayabileceği gibi Ekinokok= kist idatik hastalığını aşılamak cihetinden de tehlike arzeder. Kuduz, hayvanın yalnız ısırmasıyla değil yalaması veya salyasının bulaşmasıyla da sirayet edebilir (Tecrid-i Sarih Tercümesi, VII, 133- 143)
Bu açıdan bakıldığında fukahânın köpeğin artığını necis sayması ve yaladığı kabın cumhura göre yedi, Ebû Hanîfe'ye göre üç defa yıkanmasının gerekli olduğu (Azîmâbâdî, Avnu'l Mabûd, Medine 1388/1968, I, 135) konusundaki görüşleri ve saldırgan köpeğin öldürüleceği konusunda ittifak'ın bulunması (Nevevî, a.g.e., X, 235; Avnî, a.g.e., XV, 202; ibn Cüzey, el-Kavânînü'l Fıkhiyye, Beyrut, ty., s 294) çok manidardır.
Köpeğin satışı:
Hasan el-Basrî, Rabîa, Hammad b. Süleyman, Evzaî, Şafiî, Ahmed b. Hanbel, Dâvûd ez-Zâhirî, bir rivayette imam Mâlik, köpek satışından elde edilen paranın haram olduğu görüşündedirler. Atâ b. Ebî Rabah, ibrâhim en-Nehâî, Ebû Hanîfe ve bazı Mâlikîlere göre kendisinden faydalanılan köpeğin satışı caiz ve parası mübahtır. Ebû Hanife ve Ebû Yusuf eğitimi kabul etmeyen saldırgan köpeğin satışını caiz görmemişlerdir (ibn Rüşd, Bidâyetü'l-Müctehid, istanbul 1985, II, 105; ibnü'l-Hümam, a.g.e., Vl, 245; Tecrid-i Sarih Tercümesi, V l, 380).
Köpeğin Cinayetleri.
imam Ebû Yûsuf'a göre bir kimse köpeği, ısırmak üzere bir başka şahsın üzerine kışkırtır ve bunun neticesinde köpek bunu yaparsa kışkırtan bundan sorumludur ve diyetini öder. Çünkü köpeği bu şekilde kışkırtmak, onu insanın üzerine salıvererek telef olmasına sebebiyet vermek gibidir. Fetva bu görüşe göredir. Ebu Hanife'ye göre ise hareket, kışkırtma neticesinde değil köpeğin ihtiyarıyla meydana geldiğinden tazminat vermek gerekmez. Çünkü hayvanların kendiliğinden yaptığı cinayetler hederdir, tazmini gerektirmez (Kâsânî, Bedâyiu's-Sanayî, Kahire 1327-28/1910, VII, 273). Köpeğin, bulunduğu eve sahibinden izinli veya izinsiz olarak giren şahsı ısırarak telef etmesi halinde sahibine tazmin gerekmez (Kâsânî, a.g.e., VII, 273). Ancak köpeğin sahibi daha önceden uyarılmış ve oda ihmal etmiş ise zarardan sorumludur. (Ali Haydar, Dürerü'l Hukkâm, istanbul 1330, II, 929; Mecelle, mad. 929).
Hanbelî hukukçuları izinle girilmesi halinde köpeğin yaptığı zarardan sahibinin sorumlu olduğu görüşündedirler (ibn Kudâme, el-Muğnî, Beyrut 1392-93/1972-73, X, 358). Nitekim Kadı Şuraylı da evin köpeği tarafından dağarcığı parçalanan şahsa, izinle girmiş olması halinde zararın tazmin edilmesi gerektiğini söylemiştir (ibn Hazm, el-Muhallâ, Kahire, ty., (Mektebetü Dâri't-Türâs), XI, 10). Isırıcı bir köpeği edinen şahıs gündüz yahut gece bir insanı veya hayvanı ısırması, elbiseyi yırtması vb. durumlardaki zarardan sorumludur (ibn Kudame, a.g.e., X, 358). Şâfiîlere göre ise sahipleri köpeğin tehlikeli ve zararlı olduğunu biliyorlarsa gerekli tedbiri almakla mükelleftirler. ihmal neticesi meydana gelecek zarardan sorumludurlar (Nevevî, a.g.e., XI, 225).
Hanefilere göre köpek elbiseye sürtünürse o elbiseyle namaz kılınır. Yalnız, köpeğin ağız suyu veya salyası ve tersi necistir.
“içinde köpek bulunan eve rahmet meleklerinin girmeyeceği, ev sahibinden her gün bazı sevapların azalacağı, ancak av, sürü ve bekçilik gibi ihtiyaçlar için köpek beslemenin caiz olduğu” gibi hadis-i şerifler vardır. Ayrıca salya ve tüyleri her tarafa bulaşacağından ibadetlerimize ve sağlığımıza zarar verme ihtimali de vardır. Bu sebeple ihtiyaç yoksa evde köpek bulundurmak doğru değildir. ihtiyaç yokken evde köpek beslemek haram değildir fakat hafif mekruhtur. Hukuk dilinde buna “tenzihi mekruh” denilir.
Ancak bununla beraber köpek bulunan evde yaşanır, kılınan namazlar ve yapılan ibadetler de geçerlidir. Yeter ki kıldığımız yer veya seccade temiz olsun.
Resûl-i Ekrem (sav) şöyle buyuruyor: "Av, tarla, bahçe, sürü köpekleri müstesna olmak üzere köpek besleyen kimsenin sevabından her gün bir miktar eksilir."( Buhari, Zebaih, 6; Müslim, Müsakat, 46,50,56-58)
Köpek bulunan eve melek girmediğini bildiren hadisler de göz önünde bulundurulduğunda, koruma ve avlanma gibi bir ihtiyaç bulunmadan evlerde köpek beslemek islamda menedilmiştir.Çünkü;
a) Köpek besleyecek kadar imkanı olanların bakım ve harcamalarına yoksul ve kimsesiz insanlar daha layıktır.
b) Tıbbın kesin açıklamalarına göre köpeklerden insanlara geçen birçok hastalık vardır.
c) Köpek yoldan gelip geçeni, misafiri korkutur, rahatsız eder. (Günlük Hayatımızda Helaller ve Haramlar, Hayreddin Karaman, iz Yayıncılık)
içinde köpek bulunan eve meleklerin girmemelerinin sebebi onların pis kokmaları, pislik yemeleridir. Bundan dolayı gereksiz yere köpek edinen kimse evine melek girmekten mahrum bırakılmak suretiyle cezalandırılmıştır. (Nevevî, Şerhu'l-Müslim, Kahire 1347-49/1929-30, XIV, 84; Aynî, Umdetü'l-Kârî, Kahire 1348, XV, 139).
Hanefilerde esah olan, köpeğin bizatihi necis olmadığıdır, zira korunma ve avlanmada ondan yararlanılmaktadır. Domuz ise bizatihi necistir. Kurandaki "O pistir" ayetinden kasıt domuzdur.
Yalnız, köpeğin ağız suyu veya salyası ve tersi necistir. Vücudunun diğer yerleri buna kıyas edilmez. Ağzını kaba sokarsa kab yedi defa yıkanır. Resulullah (as) buyurdu ki: Köpek sizden birinin kabından içerse, onu yedi defa yıkasın. Ahmed ve Müslim'de: "Köpeğin ağzını soktuğu sizden birinin kabının temizliği, ilki toprakla olan yedi defa yıkamaktır. (Ahmed, Buhari, Müslim)
Malikilere göre: ister beslenmesine izin verilen bekçi ve çoban köpeği olsun, isterse başka köpek, mutlak olarak temizdir. Sadece ağzını soktuğunda meşhur olan görüşe göre taabbüden yedi defa yıkanır. Ayağını veya hareket ettirmeden dilini soksa veya salyası düşse yıkamak gerekmez.
Şafii ve Hanbelilere göre: Köpek domuz ve onlardan türeyenler, bunların artığı, teri necistir. Bunlarla kirlenen eşya biri toprakla olmak üzere yedi defa yıkanır. Önceki hadise binaen ağzının necaseti sabit olursa, geri kalan kısım da öncelikle öyledir. Zira ağzı fazla soluduğu için en temiz yeridir. (Bk. islam Fıkhı Ansiklopedisi Prof. Dr. Vehbe Zuhayli)
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
zorunlu edit: ayrıca ne malum hayvan köpektir bahsedilen? belki köpekleşen insan türüyle yüzleşmemek için girmiyordur melekler, ha?
kutsal kitabımız kuranı kerimde köpekle ilgili bir ayet olmadığı halde böyle bir söylemin geçerliliği olamaz. allahın yarattığı bir canlıyı aşağılamak kötülemek ne derece doğru olabilir üzerinde düşünülmesi gereken ciddi bir konudur.
