2 saat önce 21 yaşında, 1i ben olmak üzere, 6 erkeği madara eden olaydır.. gecenin 1inde 2 erkeğin duvarın köşesine sıkışarak çaresizce birbirlerine sarıldığını görmek de benim için unutulmaz anlardan biri olmuştur
5-6 yıl öncesinin soğuk şubat ayı. beytepe'yi bilenler bilir, kış aylarında ankara'dan 2-3 derece daha soğuk olabiliyor. işte öyle bir soğuk kış gecesi 4 tane bira için öğrenci evlerinden gece saat 10 gibi çıkıp bilkent'ten bira almaya karar verdik arkadaşla. iki kampüs arasında ormanlık araziden geçmek zorundayız. kaya düşe yürüyoruz fakat daha yolun yarısına gelmeden "kafamızı sikelim" demeye başlamıştık bile.
şarkı türkü söyleyerek yol alırken 5-6 köpekten oluşan bir sürü ile karşılaştık. hırlaya zırlaya üstümüze koşmaya başladılar. tabi kaçmak zorundasın, gözlerinden nefret akıyor köpeklerin. (evet karanlıkta görebiliyorum). tüm gururun yıkıldığı an işte o an. hala okulun içinde bir yerlerden dönen kişilerin gözleri önünde deliler gibi kaçışıp ağaçlara tırmanıp kurtulabiliyorsun köpeklerden. sonra da o insanların yardımlarıyla köpekler uzaklaştırılıyor ve yolumuza devam edebiliyoruz.
yol boyunca kah halimize gülüp, kah yıkılan gururumuzu okşamaya çalışıyoruz. biralarımızı daha öğrenci evlerine dönmeden bitiriyor, köpeklerin azı dişlerine kadar sövüyoruz.
bu arada galiba şehirden gelen son otobüsle birlikte bir grup öğrenci de iniyor 50 metre falan önümüzde. derken bizim köpek grubu sanki bizi bekliyormuşcasına ileride bekliyor. kokumuzu alıyorlar heralde ki koşmaya başlıyorlar üstümüze doğru. bu sefer daha fazla olan topluluğa rezil olmamak için köpeklerin üstlerine doğru koşmaya başlıyorum. ne olduğunu anlamayan köpekler kaçmaya başlıyor benden. herkes bir şaşkınlıkla bakıyor tabi olay sırasında bana. sonrasında yanlarından geçerken "5 köpeği kovalayan adam" falan demelerini bekliyorum ama demiyorlar mınısiktiklerim. "ne canisin hayvan!" dercesine bakışlarla taciz edilip odama doğru yola koyuluyorum.
o olaydan sonra hiç bir yerde 5 köpeği kovalayan adam diye bir efsanem yayılmadı. ya da ben duymadım. eğer ki ben mezun olduktan sonra duyanlarınız varsa işte o benim!
köy yolunun ortasında yalnız başına giderkene yaşanırsa tadından yenmeyendir, izah etmeye çalıştım "benimde köpeğim var konuşabiliriz bunu" dedim ama dinlemedi.. londra olimpiyatlarına katılsaymışım erkekler yüz metre rekoru benimmiş yani, o derece kaçmışım! köylüler "sen seçilmiş kişi olmalısın" falan dediler anlamadım ben.
Bugün başıma gelendir. Bayram ziyareti amacıyla köyde oturan halamlara gittik. Orda halamın oğlu Niyazi var. Bana;
- abi gel gezelim şöyle yukarı doğru.
- tamam Niyazi gidelim.
Sonra evden 3 km kadar yürüdük. Tam elli metre kadar ilerde 8 yada 10 köpek vardı. Niyazi;
- bi şey yapmazlar abi korkma.
- eminmisin ?
- evet abi he eminim.
Sonra köpeklere doğru yürümeye başladık. 10 metre kala köpekler birden saldırmaya başladı.
Ben Niyaziye ;
- hani saldırmazlardı amına koyduğum.
- abi ne biliyim ben.
- amına kodum kaç kaç kaç laaaaan.
Bu arada kara it Niyaziyi paçadan yakaladı. Ordan bi değnek bulup ite vurdum. Bıraktı. Sonra öbürleri saldırdı.
hali olmayan bir adama bile depar attırır. bu gece başıma geldi. bacaklarım götüme vurdu kapıya varana kadar.
hele o kapının şifresini girerken altıma edecektim.
Kaçılması halinde kovalar. Baktın hırlayarak dişini sıka sıka geliyo vurucaksın tekmeyi burnuna tabi insan değil karşındaki çok sert vurursan kalıcı hasar verebilirsin o yüzden ayarında korkmasına yetecek bir tekme ile iş çözüme kavuşur.
