Saçma bir korkudur, buyuk ihtimalle kucukken kopeklerle yasanmis talihsiz bir anidan kalanlardir ama butun kopekler bir mi, boyle sevecen bi tanesi edinilerek bu korkuyu yenebilirsiniz. Ilk okulda birinden dayak yiyip tum insanlardan korkmak ne kadar sacmaysa bu korku da oyledir bence.
Can sıkıcı, yol değiştirici, ömür törpüsü bir fobi. Üçüncü sınıfa giderken boyum kadar bir siyah köpek tarafından kovalandıktan sonra bu fobinin yakamı bırakması zor oldu ki hâlâ tam olarak kurtulabilmiş değilim. Önce bir arkadaşımın kırma küçük köpeğini sevip sonra yavaş yavaş sahillerdeki köpeklerle sosyalleşmeye çalıştım ve en sonunda artık sokak köpeklerini görünce yolumu değiştirmeyip hatta bakkaldan marketten aç bitir sosis falan alıp besleyip sevebilir seviyeye geldim. Bir tanesi yedi sekiz duraklık bir yolu benimle yürüyüp eve kadar bırakmıştı bile. Ama tabii hâlâ çevik görünümlü özellikle doberman cinsi ve daha büyük köpeklerden tırsmıyor değilim. Her ne kadar sahipleri bir şey yapmayacağını bilip salsalar da affetsinler zorla bir fobi yendim sonuçta. Ha bir de karanlık havada köpek sürüsü olan bir yerden hâlâ geçemem. Ama köpekten korkuyorum diye taş atan insanlardan da hiç olmadım, ve bunu yapanları anlayamıyorum da. Bu hareketi yaptığını gördüğümde bir adamı sert bir dille ikaz ettiğim de olmuştu hatta. Taş attıkları köpek de hoşt desen iki mahalle öteye kaçacak kadar pısırık, sevgi dolu bir şeydi üstelik.
Özet: büyük köpeklerden korkan insanları garipsemeyin onlar da korkmamak, köpeklerinizi sevmek istiyor. Ama köpekten korktuğunuz için de taş falan atmayın, onlar sizi korkutmak değil onları sevmenizi istiyor.
çocukken keşan da ufacık bir köpeğin bana saldırıp köy kızlarının önünde çamura kapaklanmam ile başlayan psikolojik olaydır. hala çoğu kişiye göre küçük sayılacak bir köpek bile beni karşı kaldırıma geçirebilecek önemli bir etkendir.
geçmişte yaşanmış bir köpek saldırısına maruz kalmakla açıklanabilecek fobi. bir travma sonrası ortaya çıktıysa anlayışla karşılanmalıdır.
ama sesini çıkarmayan hatta uyuyan bir köpeği bile tehdit olarak algılayıp ona saldıran, bir keresinde uyuyan bir köpeğe bastonuyla yere vurarak bağıran bir yaşlı adam görmüştüm mesela, şahısların bu fobiyi değil önyargıyı taşıdığına inanıyorum.
köpek saldırısı yaşamış ya da bu saldırı sonucunda kendisi ya da sevdiği biri acı çekmiş, hayatını kaybetmiş insanları anlayabiliyor ve kendilerine '' geçmiş olsun '', kaybettiklerine '' Allah rahmet eylesin '' demek istiyorum.
ama hiçbir köpek saldırısı yaşamamış ya da sevdiğinin, başka birinin saldırıya uğradığına tanık olmamış, bu sebepten ötürü travma yaşamamış birinin bütün köpeklerden nefret etmesini hatta onlara saldırmasını asla anlayışla karşılayamam.
motosikletleyken 3 defa ısırıldım ikisi bacağımdan biri de afedersiniz halk arasında göt tabir edilen... ama halen bir fobi oluşmadı. oyun istiyorlar oyun ohş.
Dün oğlumun okulundan dönüyorum karşıma dana gibi bir sokak köpeği çıktı. Herkese atlıyor; arabalara, insanlara. Korkudan elim ayağım boşaldı. Arabanın arkasına saklandım. Köpek yolun karşısına geçerse kaçarım diye düşünüyordum ki karşıdan kayınpederimin geldiğini gördüm. Sadakalarımın karşılığıydı belki çünkü
"baba nereye gidiyordun?" Diye sordum "eczaneye gidiyorum" dedi ve eczane arka sokakta diğer yönden gitse çok yakın. Kayınpederime doğru koştum. Hayır yaşlı adam bir de engelli belki beni Koruyamaz biliyorum ama yine de bir güven veriyor. Böyle olayların benim gibi bir akıl hastasının başına gelmesi çok kötü. Yarın eşimle gidip geleceğim sırf korkudan. Sonraki gün bakacağım artık. Barınak şartları iyi değil diyor herkes ama sokakta da tehlike saçıyor çoğu köpek. En az on beş dakika kalbim güm güm diye attı dün. Köpek üstüme koşsa muhtemelen yola atlayıp Arabanın altında kalır ölürdüm. Sağlıklı düşünemiyorum çünkü hastayım.
2-3 (belki 4) yaslarindayken uzerime bir kopegin atlamasiyla edindigim korku. O an hala gozumun onunde, belki de kabuslarima girdigi icin yer edindi zihnimde. O yuzden hala nerde kopek gorsem biraz irkilirim. Ama son bir kac yildir kendimi telkin etmeyi ogrendim, ve bazi kopek fobisi olan arkadaslarim gibi bagirip cagirmak yerine yoluma sakin sakin devam edebiliyorum. Hatta tanidigim birinin kopegiyse seviyorum da.
Cok sevimliler, hele o enikler yok mu. butun hayvanlari sevdigim gibi kopeklere de inanilmaz kanim kayniyor. Ama basta o tedirginlik hep oluyor.
Bende yok bu. Gece onlarca köpek takılmış peşime havlamış kovalamış. Kaçmadım. Kaçsaydım naneyi yerdim. Kaçan kovalanır misali. Sözün özü kedi candır nihayetinde; kendi halindedir.
