Dünyanın en iç yakan hadisesi, yaptıktan sonraki sessizlik yürek parçalayıcı.. Nitekim bir zamanlar köpeciğimin götüne halıya işedi diye şaplaklar patlatıp 'viiyykk' sesi çıkarmasına neden olduğumdan vicdanım titrer hatırladıkça, dayak yiye yiye öğrendi eve yapmamayı, ama dayak arsızı da oldu...arada bir de kafasına vururdum çünkü yemeğimi çalardı..bu arada bu dayak hadisesi köpekten köpeğe değişebilir, bu bir goldensa bi iki tokat ve bağırmayla halledebilirsiniz; ancak belçika kurdu gibi bir animaysa imkanı yok..Ben nasıl oldu da sabah mis gibi hazırladığım yumurtalı-sucuklu, eski-yeni kaşarlı, salamlı, domatesli portakal sulu kahvaltı masamı silip süpüren belçika kurdunun kıçına, golden'ıma yaptığım gibi tokadı bastıysam o da kolumu ısırıp evin içinde aynen beni paralelize etmesini bildi..
yapılmaması gerekendir. her ne olursa olsun. onlar bizim evimizde yaşamak için yaratılmadılar, yaşam alanı olmayan bir yerin kurallarına uyması için savunmasız bir hayvana şiddet uygulamak acizlik göstergesidir.
hayvana evde bakmak havyana yapılan en büyük kötülük olduğunu bilmeden, insanların evde hayvan beslemesi; içindeki egolar yada yalnızlık duygusunu kusacağı klozet gibi görerek hakimiyet duygusunu hayvanlar üzerinde işlediği davranıştır.
bilinç altında benmerkezci bir güdünün çeşitli yansıması.
en kısa tabiriyle orospu çocukluğudur. çünkü şu dünyada dayak yemeyi hakedecek en son şey hayvanlardır o da bir köpek ise.
bir insan döverim gene de hayvan dövmem ben. çünkü hayvanların hiçbirisi insanlar gibi ikiyüzlü ve çıkarcı gibi değiller. iç güdüleri var bu hayvanların.
yeri gelir bir at, yeri gelir eşek, yeri gelir köpek sizin binbir türlü kahrınızı çekerler ama yinede kötü söz işitmekten dayak yemekten kurtulamazlar. yazık amına koyayım.
klasiktir ama hep derim hayvanları sevmeyen insanları hiç sevmez, sevemez diye. hayvan sevgisini bazıları hafife alabilir ama değil işte.
şu dünyada allahın yaratmış olduğu en güzel canlılar hayvanlardır.
Döven kişiye hayvan sıfatı dahi yakışmaz. Yazık köpek de küser kenarda ağlar oturur. Böyle bir durum görüldüğünde bunu yapan er yada dişi kişinin ağzı burnu bir edilmeli, eline verilmelidir.
bugün belediye parkının bankında oturmuş etrafı incelerken bu yüklemi gerçekleştiren bir insan gördüm. köpeği tasmasızdı ve kendisini çağırmasına rağmen sahibinin yanına gitmedi.
bir süre sonra sahibinin yanına gittiğinde herif sırtındaki deriden tutup kaldırdıktan sonra 7 8 kere kafasına vurdu. köpeğin ciyaklamaları içimi acıttı, yanına gidip sakin olsana kardeşim dedim.
sana ne lan işine bak dedi. adam bir hayli iri yarı olduğu için bir şey diyemedim hatta mutlu olsun diye köpeğine 2 tokat da ben attım. şu an vicdan azabı çekiyorum ama adamın 50 cm kolu vardı.
zaman zaman sokak köpeklerini sevmek için yaklaştığımda, sebepsizce geri kaçmalarıyla beraber başlarına gelen olayı anlarım.
insanlar tarafından hor görülmüş, çöpler veya artıklar bile paylaşılmamış, fiziksel tacizlerde bulunulmuştur ki, o da öylece korkar. bu durum beni kahreder.
sahiplik veya disiplin amaçlı, evcil olan köpekler dövülmek değil de, kafasına vesaire belirli bir hızda vurularak eğitilebilir. ama artık her kim olursa olsun fark etmeli ki, siz bir şey yapmazsanız o da yapmaz. onların da canları var ve bu iş "şiddet" boyutuna ulaşmamalıdır.
Benim köpeğime benim yanımda biri vurcak varya o adamın kolunu keser monte ederim bi tarafına. He hadi onu da geçtim benim yapmama gerek kalmadan zaten köpeğim koparır adamın bi taraflarını.
aşağılık kompleksi olabilir, ruh hastalığı olabilir, ego problemi olabilir, cinsel iktidarsızlık olabilir, eğitim sanılan cehalet olabilir, saf kötülük olabilir ama insanlık değil, o kesin.
eğer bir köpek saldırmışsa ve vurmaktan başka çare yoksa, burnuna tüm gücünüzle vurun.
en hassas noktası burnudur. ama diğer ihtimaller de o da can be.
bir de ne kadar doğru bilmiyorum hayvan doğasına göre havladıklarında ondan ses yüksek çıkartın.
ondan ses yüksek çıkarmazsanız silik bir tip olarak algılıyor imiş.
Zavallı bir hayvana attığı o tekmelerin yada tokatların gün gelip kendisine geri döneceğini tahmin edemeyen yada tahmin etmeye tenezzül etmeyenlerin yapabileceği eylemdir.
