2009 yapımı Köpek Dişi: Yönetmen Yorgos Lanthimos, oyuncular Christos Stergioglou, Michele Valley, Aggeliki Papoulia Katalog tanıtımının, beğendiği Lars von Trier ve Michael Haneke adlarını referans vererek ablayı kafaladığı hazmı zor film, Mayınlı Bölge bölümünden. Ebeveyninin hayatın kötülüklerinden korumak üzere, havuzlu, geniş bahçeli evlerinde tuttuğu, okul ne kelime, TV, telefon bile görmemiş üç genç çocuk, yukarıdan geçen uçakların düşmesini diler, bahçeye düştüğünü düşündükleri plastik küçük uçaklarla oynarlar; yasak kelimeler, çocuklara yeni anlamlarla öğretilir, gezinti sağlam yer döşemesi, zombi; küçük sarı çiçek demektir.
Gençlerin, korkularını körükleyen yapay güvenli evde şiddet, tuhaf biçimde gelişirken, delikanlının seks ihtiyacını gidermek üzere, babanın eve getirdiği genç kız, bir süre sonra oğlanın kızkardeşlerini kendi ihtiyaçlarına yönlendirir. Bir takas sırasında el değiştiren, biri Rocky filmi iki DVD, evden ;ancak, köpek dişlerinden biri düştüğünde dışarı çıkabilecek olgunluğa ulaşacağı yalanıyla büyüyen kızlardan birinin, dişini dambılla kırıp, babasının arabasını bagajına saklanmasına neden olur.
Temel fikriyle ablaya, Night Shyamalan filmi Köyü hatırlatan, hakkında birşey bilmeden izlemenin azim gerektirdiği zahmetli filmin gösterildiği Yeni Rüya Salonu, gösterim sırasında epeyce izleyicinin çıkışa yönelmesine sahne olur.
en çarpık ilişkilerin en normal şekilde, inanılmaz rahatsız edici bir sakinlikle anlatılması filmin hazmını epey bir zorlaştırsa da sanırım izlenmesi gereken bir film. *
giorgios lanthimos'un 2009 yılı yapımı filmi. film özellikle "dil" açısından incelediğinde karşımızda erk veya sistem tarafından dayatılan dili görüyoruz. Filmin bir yerinde kasetten çocuklar "Eğitimlerini" şu şekilde alırlar;
“Günün yeni kelimeleri: deniz, otoyol, seyahat, tüfek. ‘Deniz’,oturma odasındaki ahşap kolluklu koltuktur. Örneğin ayakta kalmayın ‘deniz’e oturun da biraz konuşalım. ‘Otoyol’, çok güçlü bir rüzgâr türüdür. ‘Seyahat’, zemin kaplamada kullanılan oldukça dayanıklı bir maddedir; örneğin, avize düşüp, yere çakıldı, ama zemine bir şey olmadı çünkü yüzde yüz ‘seyahatten’ yapılmıştı. ‘Tüfek’, beyaz güzel bir kuştur.”
Burada olan şey en yalın haliyle bilinmeyen bir olgunun veya şeyin bilinene ingirgenmesinden öte bir şey değildir. Bu sayede bilme hali içine girildiğinde mevcut sistemin tekrarı durumuna gelir birey. Diğer yanıyla bilinmeyen şey, daha doğrusu bir bilinmeyen halini alması için baskı gören şey düşman konumuna gelir.
eğitimin sıkıntılı ellerde nasıl bir hale dönüştüğünü gösteren film.
aşırı izole bir hayat sonucunda çocukların hayatı ve nesneleri farklı bilmesi devlet-vatandaş ilişkisine bir atıf gibi. yani ben tuzluğa telefon diyorsam o telefondur. aksi sorgulanamaz. sorgularsan dayak.
filmde erkek çocuğun ihtiyacı için bir kadın gelirken 2 kızın ihtiyaçları görülmez. yani toplumsal cinsellik kabulleri filmde de yer tutar.
rahatsız edici denmiş evet geleneksel tabulara fazla bağlıysanız sizi etkiler ama çizginin dışına çıkmak isterseniz izleyin derim.
az önce izlediğim 2009 çıkışlı film. izlediğim en ilginç filmlerden biriydi. Toplumsal yapının temel değerleri tek tek yıkılmasını konu ediyor.
Toplumsal değerlerin önemli, kutsal olmasına rağmen, en değerli kurum tarafından işgale uğraması, zayıflaması, daha doğrusu tarumar olmasını anlatıyor.
Aile içi şiddet, enstest ilişki, bireylerin sınırlandırılması, aile büyüklerinin eğitim metodu, çocukların ebeveyn diyalogları, ev sınırları dışına çıkılmaması, köpek gibi sadık olmaları/havlamaları..
filme düz mantık açısıyla/bakışıyla yaklaşırsanız yanılır, sıkılırsınız. Bu ne biçim film derseniz. 3. gözü çalıştırmak için belli bir alt yapıya ihtiyaç var. bunun içinde sanat film birikimi olması gerekir.
