hiç hoş bir duygu değil. pislik hamam böcekleri, örümcek ağları, alçak tavan, toz...
olay 16.43 sularında başladı. annemin sabahtan beri süregelen haykırışları beni canımdan bezdirmek üzereydi. -oğlum odun getir! getirmeyince, bulmuş buluşturmuş benim ayakkabılarımı tıkmış sobaya... -ee anne ben onları giyiyordum. dedim, bana plastiğin yanma süresinden bahsetti. sahiden de çok uzunmuş, şahit oldum, çok şaşırdım sözlük. derken biraz sözlüğe baktım diğer odada. bir an üşüdüm gibi oldu. sobaya sığındım kalkıp. bunu gören annem -senden odun istiyor. diye sobayı seslendirdi. sobaya back vokal yaptı. o an bizi ısıtıyor diye sobayı öpen çocuk gibi hissettim kendimi.
yeri gelmişken, bu kadar ayak diretmemin sebebi asansörü olmayan bir apartmanın 5. katında oturmam sözlük... yeri gelmemişti ama bir yerde araya sıkıştırmam gerektiyordu, aslına bakarsanız.
kömürlük dediğim de öyle ferah bir yer olsa neyse... zannedersin maden ocağının girişi. rükuya varıp girersin kapısından , secde ederek çıkarsın, o derece.
altı sene önce de hırsız girmişti, ev sahibinin kömürlüğüne. ev sahibininki kapısında kilit bulunan özel bir oda gibi. içinde marangoz malzemeleri var. ne ararsan var arkadaş. bir kere gördüm allahtan da kendimi babam ve oğlum'daki çocuğun hayallerinden uzak tuttum.
neyse efendim, bu kömürlük dediğimiz yer, apartman girişinin altında. aynı zamanda orada karşı karşıya iki daire var. bu iki dairenin ortak özelliği çok tabi. mesela ikisi de 1+1, ikisinde de bir kiracı 3 ay dayanabiliryor, ikisinin de önünde ayakkabılık var... sonuncu, gereksiz gibi görünebilir ama hikayenin geri kalan kısmı için önemli.
anneme, -anne beni tanımaz oradaki kiracılar mazallah hırsız sanıp, kafama sert bir cisimle vururlarsa vebali boynunadır bilesin. dememle, annem o kattakilerden bahsetti biraz. ikisi de kızmış bu evde yaşayanların. tek yaşıyorlarmış falan. sonra dedi ki -açıkçası oğlum ben onların sana vurmasından değil, senin onlara vurmandan korkuyorum...o an annemin ne kadar kutsal bir varlık olduğunu anladım. o espri yaptığından habersizce bakarken, ben çuvalı alıp bodurma fırladım. ve orada kıs kıs güldüm. kıs demişken, efendim siz kızları merak ettiniz değil mi?.
çalışıyormuş onlar gündüzleri, sonra öğrendim... ayakkabılığa gelince çuval hep deviriyor şu ayakkbılığı aq ya!
