dışarıda yapılanlarında pek gönül rahatlığı ile yiyemediğim, ama iyi yemek yapıldığına bir defa bile şahit olduğum bir ev ziyaretinde, gönül rahatlığı ile yiyebildiğim efsane ikili yiyecek. bir anne elinden yapılana değinmeye gerek yok zaten, o baş tacıdır.
sırf o küçükken evde zor yapılıyordu diye büyüyünce en sevdiğim yemek köfte olmuştu. yurtta kalırken de köfte buldum mu iyi mi kötü mü ayırt etmeden sevinip yerdim, hatta yemeyen burun kıvıranlarınkini de kendi tabağıma boşaltırken düşünürdüm ne garip insanlar var diye... hey yavrum hey.
