Sözleri bir sahirin ağzından çıkıyormuş gibi yazılan, abrakadabra gibi sihirli sözcüklerle yazıldığına inandığım, insanın bilinçaltına hitap eden ülkü tamer şiirinin son mısraıdır... Bağıra bağıra okunursa sinirleri yatıştırır...
aman, kendini asmış yüz kiloluk bir zenci,
üstelik gece inmiş, ses gelmiyor kümesten;
ben olsam utanırım, bu ne biçim öğrenci?
hem dersini bilmiyor, hem de şişman herkesten.
iyi nişan alırdı kendini asan zenci,
bira içmez ağlardı, babası değirmenci,
sizden iyi olmasın, boşanmada birinci...
çok canım sıkılıyor, kuş vuralım istersen.
Haluk Biliner ve tabi Onur Ünlü sayesinde öğrendiğim Ülkü Tamer şiiri.
Lisede her canımın sıkıldığını dile getirdiğimde sıra arkadaşım tarafından yapılan teklif. O zamanlar komik geliyordu şimdi söylese siktirtme edebiyatını deyip terslerim.
