toplumun kültürüne uzak değil ki doğuda çok oluyor bunlar. ha ben destekliyorum gibi sonuç çıkmasın zaten kuzenlerimi bile görmem ben. ama toplumda var bu ve toplumumuz yakında üremeyi seviyor.
malum, "kuzen" kelimesi fransızca ya da ingilizce "cousin" dan gelir. türkçeleşmiş bir "kuzen" türkçe bir beyinde kuzeyden gelen, aslında uzak ve/veya gizemli, heyecanlı, vahşi tarzı semantik çağrışımlara yol açabilir. özellikle aynı ortamda büyümemiş kuzenler arası ve/veya kültürel olarak kapalı, ya da cinsel olarak aç toplumlarda bu çağrışımlar "kuzenle sevişmek" diye bir ihtimali fantezi alemine taşır.
aynı kişilere kuzen yerine "amca kızı" ya da "hala oğlu" diye bir soru yöneltilse bu düşünceler bakış açılarını tekrar gözden geçirebilir. nihayetinde kuzenler arası evlilik özellikle kırsalda -ki elli sene önce nüfusun çoğunluğu idi- yaygın bir uygulamaydı. bu evliliklerin hepsi de ailelerin baskısıyla gerçekleşmedi; bazıları birbirlerine karşı dosdoğru ihtiras duymuş teyze, hala, dayı veya amca çocukları arasında çevreden herhangi bir kınama görmeden, birbirlerini "kuzen" gibi yabancı bir kelime ile çağırma ihtiyacı bile duymadan yaşandı.
bugün bu evliliklerden doğmuş 25 yaş ve üstü insanlara "kuzenle sevişmek istemek sapıklıktır" denildiğinde kendi anne ve babalarına yabancılaşmaları söylenmiş olur. düşünün: anası babası kuzen olan bir insan varlığını, yani hayata gelişini kuzenlerin sevişmesine borçludur. bu insan daha sonra bu uygulamanın ne kadar yanlış olduğuna ikna olsa, kendisi kuzenlerine bu gözle bak-a-masa ve dahi başkalarına tavsiye etmese bile yine de bunun "düşünülemeyecek kadar iğrenç" olmasını bir türlü idrak edemez; dedik ya, nihayetinde kendi varlığı o eylemden gelmiş, kendisini mi reddedecek?
bir adım ötesinde "kibbutz sendromu" ya da "westermarck effect" denen ve birçok kültürde yaygın biçimde gözlemlenen bir hadise vardır: temel olarak, birarada uzun süre yaşayan insanlar arasında cinsel çekim azalır. bu durumun "kibbutz sendromu" diye bilinmesinin sebebi ise kibbutz isimli komün ortamlarda yetişen gençlerin birbirleriyle evlenme oranının düşüklüğüdür, üstelik aralarında hiçbir akrabalık bağı olmamasına rağmen. bu gayet önemli bir bakış açısıdır, çünkü uzun süre evli kalan çiftlerin birbirlerini kardeş gibi görmeye başlamaları aralarındaki cinsel ilişkinin azalmasının bir nedeni olabilir, çok zannedildiği üzere "cinselliğe doymaları" değil...
yani sevişmek istenilen kişinin rütbelerinden ziyade "mesafesi" daha belirleyici bir rol oynuyor olabilir. dikkatli bakmak lazım bu olaylara.
O yüzden bilim adamları bütün sendromları türkiye de incelemeye geliyor.
Bizim kadar akraba evliliği yapan millet yok.
Engelli çocukların çoğu akraba evliliği.
istemek nedir?
Bir sapkınlık almış başını gidiyor.
Kuzen daş gibiyse neden olmasın? Ensest ilişki değil ne de olsa, bizim kültürümüzde normal bir şey yani ( evlenmek ) biraz marjinalseniz evlenmeden de sevişebilirsiniz.
