talihsiz gençtir. dolayısıyla neyi neden savunduğunu dahi tam idrak edemeden sloganlar peşinde ömrünü yer.
eskiden öyle değildi. kutuplaşmak bile yasaktı. kemalist olmayan insanlar fişlenir, haklarında yüksek mevkilerde demokratik(!) önlemler alınırdı.
kutuplaşan genç gözleri kör şekilde sadece taraf güdüsüyle hareket eder. sonra göremediği birçok gerçek olur. sonra hep aynı tarafın kaynaklarını okur. sonra körler sağırlar birbirini ağırlar. sağcısı solcusu fark etmez. bir fikir sahibi olmak zevk insanı olmaktan iyidir kanaatimce fakat biraz rahat ve geniş olmakta fayda var. islam'ı savunayım derken islam'a girmiş bir takım yanlış şeyleri de savunursun farkına varmadan. kemalist düşünceyi savunurken bakarsın ki diğer insanları başı ezilmesi gerekenler olarak görürsün.
ben de kutuplaşmaya katılıyorum ama buna mecbur kalıyorum. sevmiyorum insanları toptan kötülemeyi. zaten kişilere hakaret etmekle mutlu olunması insani islami bir şey değil! ince bir çizgi var orada!
kemalist'te olsanız seviyorum. kızsam da seviyorum insan olarak.
hümanizmin bireyi yüceltip toplumsallığı arkada bıkacak şekilde bir insanlık sevgisi değil benimkisi. ya da tam tersi tahakkümcü bir şekilde insanlara fikir dayatılmasından yana da değilim;
ama toplumu için iyiyi ve güzeli isteyen insanları seviyorum!
