içimdeki acının bir kopyası olsa, deseler ki ey yolcu sana hayatındaki acıların fotokopisini çektirme şansı veriyorum git çektir emin olun bu şiir ve bu şiirlerin olduğu fotokopiyi alır gelirim. fazla söze hacet yok. her söz başka bir damarı buluyor. tıptan falan anlamanıza gerek yok efendim yalnızca okuma bilmeniz kifayet eder damar bulmak için.
bir soytarıyı gösterisinin en can alıcı yerinde vuran suikastçi kaç tane çocuğu boynu bükük koyar acaba. ya da suikast yalnızca silahla mı yapılır? diyelim ki bir şair var ve bu şair. neyse... gereğinden fazla söylenmiş söz cinayetin kendisidir şiir uzamında. gereksizlik ise atbaşı gider kuyuları bilmeyen adamların gölgesinde.
nihayet yol göründü. sanıyorum biraz kan akacak ve biz sırayla aynı hırkayı giyeceğiz. rabbim şu aynayı patlat. patlat ki daha içerden açıklayabileyim herşeyi/annemi. adına bengi şiir desek tayları incitir miyiz acaba?
Gypsy Frijit albümünde Karaçalı'nın SaiaN'la düet yaptığı parçanın ismi.
Şarkının sözleri :
Verse1 (Saian)
Kutub-u şikeste
Kutub-u şikeste elimde tek bir beste
Gün ve gün sarardım elime kalemi aldım
Teste tabi tutulan her bir kâmil dil-şikeste
Sen yaramda kanama başlatan intihar bir beste
Daha doğmamış çocuksun olma
Beklemekle geçti orda gözüme damla damla dolma
Bense pek karanlık ülkelerine parlayan güneşler aldım
Sade sen tebessüm et diye.
Mısr-ı kadim çöllerinden yağmurlar biriktir
Kirpiklerine barışçıl bir ak güvercin konsun
Dirseklerine bem çok beyaz kazaklar, ah beyaz çoraplar
Ah o küller, ah o hırka ve ayna.
Uykularıma toprak örten sen o tatlı meltem
Kuşkularına mana verememişsen erkenden
Darul harbe inmeden ve imrendirmeden
Hislerimi diriltmeden sen sözcüklerimi kesmeden
Sayılı günler kaldı senden arda şimdi Rabbim
Bak işte ağlıyorsun hislerin belirsiz belki
Ah ne ikna edici bir intihar biçimi senle göz göze gelmek
Celis-i havledim
Nakarat (Karaçalı)
Mavinin kumarı deniz masasında rakı
Sense kaybetmiş bir martı
Sen hep kaybettin
Sabah dalgalar ve vapur sesleriyle kızım
Seni bozar bu şehir kızım
Verse 2 (Karaçalı)
Saat gecenin körü ben idamlık sanki
Bekler gibi ölümü ecelim ol gel
Zamanım doldu gel
Defterim açık yazıyorum son günümü
Son iki gündüz devr-i âlem dermanım ol gel
Mesafeler hep muamma hep uzak
Esaretim gömülü tenine hep alengir hep tuzak
işlenmiş boynuna yıldız parıltısı gümüşler
Hem bunca yakınken hem çaresiz hep uzak
Dudağında hiç dokunmadan yer değiştiren tebessüm
Aralıksız geleceğin bir anı defteri
Sayfaları kopartma çünkü onlar masum
Tesadüfle kader eğri belki senle düzleri
Kaçtım sekizinci kıtada bile sen varsın
Gözlerim gönlünün derinlerinde kayıp
Çizgisiz ve sarmış saçlarını sen bir aysın
Hiç görmeden tasvir ediyorum kadın
Düştü aklıma koşulsuz bir yüzleşme fikri
Üşüştü martılar beynimde kıvranır durur
Sen mi yalansın bunlar mı gerçek yoksa
Ne kadar çok istesemde kalp kafese gem vurur
"yağmur başladı sen dedim camlara koştum
doğursan zulmümden çıldıracaktı deniz
biz aynı hırkayı giyecektik muhyiddin ağlayacaktı
muhyiddin ağlayacaktı biz aynı hırkayı sırayla giyecektik biz
meğer gül hemen çözülmezmiş hemen gül meğer
yürürmüşüm ve parçalanmayabilirmiş avrat
bana düğün salonlarından beri rab patlat
şu aynayı koynuma almazsam eğer
anlamadığım çocukları balkonuma gömerim
şeyh gardolaplarıysa ancak yağmur bildirir
bir şemsiye sarıklaştırır at değil midir?
nizamülmülk gazali sabbah; koşsalar?...
kuş patladı, allah vardır, bisiklet söylüyorum
fotoğrafı vel asr ile açıkla derdi babam
kuyulardır, derindir, içinde adam vardır
yusuf bile düşmüştür aleyhisselam!
ayın aydınlık yüzü gibi bir tiren dolu bacak
ağlamak abdesti bozmaz mıydı be şeyhim?
gelmeyeydin yanlış planlanmış bir gömleği
ta kendi kuzusuna verecek idim
gidiyorsun ve gayet planlanmış bir kuzudan
gömlek sökmek üzreyim
ve nihayet göğe düşsem bengitay işte
annemi daha içeriden açıklayabilirim
şol cinnete pasaj dersen sevgilim beni sıkma
sevgilim beni sıkma ben
okuma bilirim."
-
Saat gecenin körü ben idamlık sanki
Bekler gibi ölümü ecelim ol gel
Zamanım doldu gel
Defterim açık yazıyorum son günümü
Son iki gündüz devr-i âlem dermanım ol gel
-
