kalemtraş bulunamadığı taktirde aynı işlevi görebilecek şekilde bıçağın ustalıkla kullanılması gereken alternatif bi çözümdür, yapan insansa insandır hayvansa zaten hayvandır.
gecenin bi' köründe ödevini yapmadığı aklına gelen, hemen defteri açan fakat kaleminin kırıldığını görünce kalemtraşını arayıp bulamayan ve en son çare olarak mutfaktaki bıçağa saldıran insandır.
uygarlik icinde yasadigi, karsilastigi cag disi sorunlar ve davranislari asmak icin dogasinin getirisi olan vahsi yasamdan kontrollu bir sekilde guc ureten insandir. kendisini gereksiz sorunlarla ugrastirmak yerine onlara karsi once direnmis sonra savasi secmis ve kazanmaya cok yakin kisidir.
bizim valide hanımdır bu kişi, nice kalemdıraşa taş çıkardıydı billah. ayrıca peder de bu olay üzerine, 1968 senesinde girdiği üniversite sınavında kalemin ucu kırılınca, ağzıyla açtığını iddia ettiydi. allah canın almaya yalancı. kalemdıraşı olmayan herifin silgisi de olmaz. yanlış yaptığı sorunun üstüne mi attırdıydı, artık, naptı bilemiyom. soramadım. biraz subjektiflikten kurtaralım entryi: eee. kalemi pıçakla açan kişilerin kocaları manyak olur.
resim bölümü öğrencisidir. zira kalemtraşla açmaya kalkarsanız kalemin ton renkleri körelir. kağıt üzerindeki tonlamalarını yitirebilir. bunun olmaması için hocalar tarafından da bıçakla açılması ve zımparalanması tavsiye edilir.
bu eylemi ilkokul 1 e giden, okul bahçesinde, merdiven kenarında ya da benzeri yerlerde , başı öne eğik,ifadesiz bir suratla, çömelik bi vaziyette bir çocuk gerçekleştirmiyorsa bi problem yoktur.*
ilkokulda tahta kalem kullanan öğrencinin kalemtraşını kaybetmesi sonucunda ne halt edeceğini bilememesi durumunda "biz eskiden böyle açardık" repliğiyle olaya müdahil olan şahıstır. Genelde çocuğun üretici olan "baba" dır bu kişi.
