hep kıskandığım insan tipi. nasılda zengin gibi yiyor yavşak. ben küçükken fakirlikten çok alamadığımız o çam fıstığını hep en sona bırakırdım ki en güzeli en sona kalsın. diğer yavşak ise çam fıstığını leblebi gibi sıra gözetmeden yiyor. ilk gördüğümde şok oldum. sonra yavaş yavaş hayran kaldım. "üff demek ki bunlar çok zengin" diye bile düşündüm bir ara. öyle hunharca ve önemsemeden nasıl yediğini anlamam çok kolay olmadı. gel gelelim, büyüdüm serpildim, geliştim, ergenlik falan atlattım, boy attım, kitap okudum, tecrübe edindim, yaşım kemal'e erdi. Şimdi hala çam fıstıklarını sona bırakmak geliyor içimden ama tüm bu yaşanmışlıklar sayesinde artık 2 tane leblebi, 1 fındık, 1 yer fıstığı, 2 çekirdek, kaju ve 1 çam fıstığı kombinasyonunu oluşturdum kendimce ve artık sonlara doğru tüm kuruyemiş çeşitlerinden aynı oranda kalıyor neredeyse. bir atasözü geldi aklıma;
yaşlanarak değil yaşayarak tecrübe kazanılır zaman insanları değil armutları olgunlaştırır.
edit: lan olm ben fakirim ne biliym şam fıstığı ile çam fıstığı farklı oluyormuş. olayın aslına bakın bırakın matematik hocası gibi kelime yada yazım hatası yapan insanlarla uğraşmayı.
izmir köfte yerken, patatesleri önden götürüp köfteleri sona bırakmakla aynı olan durum.
Şu şekilde izah edecek olursak eğer, mecbur yatağa girmeniz gereken 10 tane kadın var. Ne yaparsınız? Tabii ki çirkini en öne alıp, son düzlüğe güzel ve seksi olanla girersiniz. O hesap.
ortamdan hemen def edin. amkdugum biz muhabbete dalmışken patoz gibi götürmüş fıstıkları. bu biraları neyle içicez?
edit: ahahah çam fıstığı şam fıstığı he. vay amk adamlar neye takılmış. siktir et hacı konuya odaklan ya. mhvu titanik filmine gemi battı diyen adamlar gibisiniz.
