biraz uğraşsam şiir okusam şarkıları açık bıraksam, dinleseler belki yeşerirler hı? diye son bi umuda sürükler insanı , belki diplerinde bi yeşil renk kalmıştır , oradan çıkar dersiniz ama sular mektup bile getirmez onlardan sızar aşağılardan. bi ihtimal daha var o da ölmek mi dersin derler için için.
biraz ihmalkarlığım ve yavaşlığım yüzünden susuzluktan kurumuş çiçeklerim ben uzaktayken. kimbilir çok çığlık attılar belki de. o yüzden gittiğim yerdeki köpekler ve kediler kaçtı belki benden ya da o yüzden sular sıcak değildi bana da orta kulak iltihabı oldum. özür dilerim çiçekler. çok acı çektirdim size, ruhunuz bedeninizden güzel ayrılmadı. zaten çiçekçi sizi gözden çıkardığı için çöpten bulmuştum , zaten uyuyacaktınız , bari umut vaadetmeseydim değil mi, ah çiçeklerim. affedin beni. dört bir yandandaki kimselere söyleyeceğim sizlerden eksinler diye . affedin beni , köpekler kaçmasın benden. birisi bugün havladı bana.
bunların boyanmasıyla yapılan süslemeler, anneannemin evinde arzı endam eyler.
bir de bu yıl vefat eden bir komşumuz vardı, 5 yıl önce bana okumam için kitap vermişti ve arasına da ablasının getirdiği kurumuş orkidelerden koymuş. kitabı okurken çiçekleri özenle vitrine koymuştum, başlarına bir şey gelmesin olduğu gibi tekrar arasına koyup geri vereyim diye saklamıştım.
bir an hüzünlendirdi bu başlık.
