amerika'da çoğu şehirde bir tane bile washington veya franklin heykeli göremezsiniz, hindistan'da gandhi'nin bir anıt mezarı bile yoktur, bosna'da aliya'nın türbesine günde 50 ziyaretçi gelip fatiha okumaktadır... monarşi ile yönetilen osmanlı'da bile padişahların adı en fazla kendi parası ile yaptırdığı cami ve külliyelere verilir. osmanlı'da osman gazi adı verilen hiçbir şey yoktur. koca sultan süleyman'ın ismi bile sadece süleymaniye külliyesine verilmiştir. dünya'da ki daha birçok ülke liderlerinin heykellerini dikme, ismini kamu binalarına verme, ideolojisini okullarda öğrencilere empoze etme ihtiyacı hissetmemişlerdir. çünkü o liderin anısı, fikirleri, icraatleri zaten gönüllerdedir...
ama çin'de her meydanda mao heykeli vardır. k.kore'de insanlar kim jong il heykeline taparlar (saygı duruşu ile), iran'da heykel caiz sayılmadığından heykel yoktur. lakin humeyni resimleri her yerdedir. suriye'de bütün kamu binalarının adı hafız esed tir, küba'da 7 yaşında çocuklar minik devrimciler haline getirilmektedir...
ve bütün bunların harman olduğu bir ülke vardır. o ülkenin adı türkiye'dir...
türkiye'de kemalistler her bayram çelenk koymayı milli bir ibadet kabul ederler, anıtkabir'e secde ederler, m.kemal'in resimleri her yerdedir, bütün meydanlarda heykeli vardır, anadolu'da ki bütün statların adı atatürk'tür, her şehirde en az bir atatürk caddesi vardır, eğitim sistemi çocukları minik kemalistler haline getirir. "o olmasaydı biz olmazdık" masalları ile çocukların beyni yıkanır... işte kemalizm ve türkiye'nin gerçeği budur...
80 yıl kemalizmin pençesinde kıvranan bir ülkenin insanından farklı bir şey beklenmemeli zaten...
Türkiyede sadece kemalistlerin düştüğü hastalık değildir.Kemalistlerin yanısıra, her köşe başına fotoğrafını bilboardlar eşliğinde koyan, stadın üniversitenin adını kendi ismi koyan, geldiği şehrin dört bir yanına "hoşgeldiniz" yazdırtan yeni cumhuriyetin kurucusunda da görülür bu. lakin bir ülkede düşmanla savaşan kişinin heykelini koymak abes değildir, her ülkede bunu görebilirsiniz. ülkede birinin heykeli varsa büyük sanatçıdır, büyük savaşçıdır büyüktür kısacası ve bu büyüklüğünü bir şeyle kanıtlar. yaptığı somut bir şey olmadan her yerde fotoğrafı olan adama tapmak ise justin bieber sevici gençlere özentiliktir, pazarlama harikasıdır.
atatürk düşmanı cahil orospu çocuklarının atatürk ismini duymaya tahammül edememe egolarına buldukları kılıftır. işin ilginç yanı, bu boktan görüşlerini sadece sanal ortamda dile getirebilirler. çünkü gerçek hayatta bu gerzekçe fikirlerinden dolayı türk halkının kendilerini ayıplayacağını bilirler.
washington ile, izzet begovic ile atatürk'ü kıyaslamak ahmakçadır. atatürk yirminci yüzyılın en büyük lideridir. bu ülkede herkese hakettiğince muamele yapılmaktadır. türk milleti önderini sever, ve sevmeye de devam edecektir.
yani gerçekten bütün içtenliğimle soruyorum gerçekten atatürk olmasaydı bu millet bu devlet olabilirmiydi işte sizin gibi yatacak yeri olmayan ibneleri gördüğümüz için atatürk'ün askerleri olduğumuzu haykırıyoruz!
asla ataturk dusmani olmamama ragmen ataturk adinin her yerde karsimiza cikarilmasina ve her yerde bustlerinin, heykellerinin dikilmesine karsiyim.
"ataturk'un kurdugu ulkede yasiyoruz, olmak zorunda" mantigindan hareketle, her arabaya ford'un ismi veya resmini basmamiz, butun elektrikli aletlerin ustune de thomas edison'un adini veya resmini koymamiz gerekir.
bu abartmadan hoslanmayan insanlarin sorunu da ataturk degil, ataturkun abartilmasidir.
çok abartılmış harbiden.
n'olacak? adam altı üstü bir ülke kurdu,
millet yarattı,
bitmiş, perişan olmuş, o çok övünülen osmanlı'yı nasıl siksek diye akbaba gibi başında bekleyen devletleri eli boş göndermiş, gericilikten ve dogmalardan sıyrılıp cehalete son vermiş,
yeni ilim ve çalışma alanları hazırlamış,
yarattığı milletin dili olsun, herkes adam akıllı okusun, okuduğunu anlasın diye gecelerce uyumamış ve o dil için çalışmış,
milletine cumhuriyeti armağan etmiş,
kadınları 2,3 ve hatta 4. sınıf vatandaş olma sıfatından kurtarmış,
onlara seçme-seçilme hakkı tanımış,
tek bir kişinin dediği olmaz milletin dediği olur demiş,
sonra bunu anayasal düzenle kanunlaştırmış,
milletini eski usul giyim tarzından çıkartıp medeniyetle tanıştırmış
ve
bu uğurda,
kendi mutluluğundan,
zevklerinden,
hayallerinden,
hayatından vazgeçmiş bir lider...
nankörlük ve kansızlık konusunda gerçekten çok abartıyoruz...
