Kendi kendime şunu keşfettim. Seni yaşadıkça soğumuyorum senden ama hep kötü izlenim kalıyor. Bana kötüymüşsün gibi geliyor artık. Sana başladığımda (kendi deyimimle) daha doğrusu sana başlama sebebim eskiye benzemendi. Unuttuğum çoğu şeyi sende yaşıyorum. Kendilikçiliğimi, hayal kurmayı, benimsemeyi, karşılıksızlığı, adını gizlemeyi... Daha bir çok şeyi. Ama farkediyorum ki seninle eski arasında çok belirgin bir çizgi var. Eskiyi tanımayarak yaşıyordum ama seni tanıyorum ve belkide tanıdığım için hataların gözüme batıyor. Ama bence iyi bir şey bu. Çünkü sen kötü bir alışkanlıksın ve ne kadar çabuk olursa bu terk ediş benim için daha iyi olur. Şimdi kafamda kalan tek soru işareti yarattığım senden nasıl kurtulacağım.
