doğruluğu küçük yaşlarımda sık sık tarafıma sorulan; benim 6-7 yaşlarımda tuvalette arkamı kontrol etmeme sebep olmuş iddiadır. özürlü olan kuzenimi yıllarca kuyruklu sanmamın nedeni sırf çocuk aklım ve saflığım değil; budur belki. 1989 yılında istanbul'a ilk geldiğimiz de ilkokul arkadaşlarımın sık sık sorması sonucu "yani valla biz de yok ama bir kuzenim de var" dediğimi net hatırlıyorum.
+ olum hepinizde varmış.
- bilmiyorum ki ben de yok valla..
aynı yıllarda "sizin garip kokunuz varmış; nasıl yapıyorsunuz" dedikleri için kendimi çokca kokladığımı hatırlıyorum şimdi gülerek. annemi; kardeşlerimi..lakin koku duymadım hiç. ama ısrarla söylediklerine göre olmalıydı bir koku. yalan nedir bilmezdik çünkü o yaşlarda...neden benim kuyruğum yoktu ? neden kokmuyordum? ya da neden kokmalı ve kuyruklu olmalıydım? oysa bakınca diğerlerinden bir farkımı göremiyordum. çünkü o yaşlarda bilmezdik; kürdü, çerkezi..şartsız severdik cünkü çocukken.
arkadaşımla kavga ettiğimde annesi "kürt değil misiniz hemen bozdunuz mahalleyi" dediğinde hemen kuyruğum gelirdi aklıma. hala biri kürt kelimesini hakaret olarak kullandığında kuyruğum gelir aklıma..
ilkokuldayken arkadaşlar bana kuyruğumun olup olmadığını sorarlardı. bende yok ama belki küçükken kestirmişlerdir derdim. anlamazdım o zamanlar neyin ne olduğunu. daha sonra soranlara daha başka cevap vermeye başladım "arkada yok ama istersen önde var" gibisinden.
bir ay evvel konu hakkında acı bir hikaye duyduğumda sadece bir istisna olduğunu düşündüğüm efsanedir. ne acı ki o hikaye bir sefere mahsus değilmiş. hani piçliğe vurulsa "kürtlerin kuyruğu önlerindedir" de denir ya... denmez.
