400 insan hayatını kaybeder bunların içerisinde hiç kuşkusuz kadınlar, çocuklar ve yaşlılar da vardır, akşam haberlerinde çaylarını yudumlarken bu haberi öğrenen diğerleri buna üzülürler, yılbaşı tatilinin cumartesi günüde denk geldiğini haberini alan öğrenciler gibi veya buz gibi bir havada hazırlanıp sinemaya giden bir çiftin salon da yer kalmadığını anladığı o an gibi üzülürler belki de arkadaşının ölümünü seyreden geyikler gibi üzülürler. acaba 400 yerine 300 olsaydı daha az veya 400 yerine 500 olsaydı daha çok mu üzüleceklerini bilmeden üzülürler. takım elbiseli ve fena halde eğitimli beyefendilerden oluşan ve onlarca ülkeyi temsil eden kuruluşlar da üzülürler ancak ortak bir karar alıp bu saldırıyı kınayamazlar. böyle bir yuvarlağın yüzeyinde yaşanan ve sürekli oksijen alıp karbondioksit salan insanoğlunun devekuşundan öğrenecek daha çok şeyi vardır. *
bu başlığın başıma kalmasının üstünden 18 ay geçmesine rağmen hiç üzülmedim ta ki 31 mayıs 2010 tarihine kadar. başlığı yazıldığım gün filistinliler öldürülüyordu şimdi ise yardım gemilerilerindeki insanlarımız.
