kurt değil tabi kürt kastettiğimiz. ez ji pir hezdikim sözüne gelen tepkilere bakarak söylüyoruz, evet var böyle bir korku. sanki kürt sevemez, sanki kürt anadilinde (bak anadili diyorum) sevdiğine aşkını itiraf etmez, ne var oğlum, nesinden korkuyorsunuz bu dilin, sana da anan öğretmiş ona da anası öğretmiş, o da bildiği şekilde seni seviyorum diyor işte. sen şimdi hani kürtçe kulağına bir tuhaf geliyor diye, daşşak geçtiğini sanıyorsun ya, hezdikim soktuğum bok püsür diye, ya bizim türkçemiz, ya bizim dilimiz, onun fonetiği bir italyana, bir nijeryalı nasıl geliyor acaba, kaba mı, zarif mi, dalga geçmeye müsait mi ne? o yüzden korkmayın kimsenin dilinden kimsenin seni seviyorum diyebilmesinden, azıcık insan olun, azıcık ulan, çok mu zor?
türk'ün kürt'ü sevmesi kadar normal karşıladığım duygu. türk milleti olarak kürtlerle bir sorunumuz yoktur aslında. sadece üç beş işe yaramaz adamın cahil insanları kandırması ile başlamıştır bu halk ile sorunumuz. devlet dediğin kürt olsun, çerkez olsun, laz olsun, alevi olsun her zaman yanında olması gerekir. halkını yalnız bırakırsan elbet birisi kanına girer. (bkz: pkk olmasaydı ne olurdu)
