her şey olması gerektiği gibi gidiyordu. tosuncuğumuz, dev tahta kapıların ardından gözleri bağlanmış şekilde tarsıl tursul geliyordu. kasap kardeşimiz beni yanına çağırdı. klasik kabul ettin mi- ettim geyiğini gerçekleştiricektik. angus olan bu kurbanlık dostumuzu biraz inceleyesim gelmişti. usulca etrafında dönüyordum. 5 ahbap çavuşkılıklı işe yaramaz erkek bünye de angusumuzu zaptediyordu göya... birden acı bir böğeeaaa sesiyle çavuşlardan birinin yere düştüğünü gördüm ve son gördüğüm şey de bu oldu.
dinazor gibi angus yaratığı yere yatırılmadan hemen önce çığrından çıkmıştı. sağ arka ayağıyla, adeta arenadaki bir boğa gibi toprağı eşelerken yanlışlıkla bir tekme de bana savurmuştu. resmen dünyam kapkara bi halde, yerde, öylece acıdan kıvranıyordum.
- ah be kızım ne arıyosun hayvanın kıçında cıx cıx cıx...
+ evladım sana demedim mi bu hayyvan hayvan değil. eh be yavrum cıx cıx cıx
= ay kanıyo kanıyo! bez getirin...
alyo= kanıyor mu? (anneaaa!)
alın yazımda şahane bir tepik izi ile, beyin travması geçirmediğime şükrederekten bu kurbanıda kanlı bir hadise ile kapatmış bulunuyorum.
