birden bire dikkatimi çekmiş husus. kur'an- kerim'de bir çok ayette Allah'ın kullarına sanki dargınmış, sanki küskünmüş gibi bir üslup kullanmasıdır. hani birbirini seven iki kişiden birinin dargınlığı gibi. tripler, geçmişe atıflar, korkutma cümleleri falan.
genç skolastikler rahatsız. ulan bunda ne var? allah'ı düşünülemez ve tahayyül edilemez bir mit olarak tut beyninde sen. sonra da neden bu kadar malım. malsın tabi. anneannenin öğrettiği mitlerle yaşıyorsun dangalak. kendisi bile buyuruyor ki "ben kulumun zannı gibiyim."
sen kim köpeksin de benim zannımın yanlış olduğunu beyan ediyorsun eksi oylarınla?
