şehirdir.
şimdi kendi kendime diyorum ki kurallara sıkı sıkya bağlı şahsım neden böyle bu tür şehirleri gündeme getirir.
irdeledim çünkü eskiden böyle şehirlerdi, istanbul olsun, ankara olsun. kuralsızlık vardı ama kimsenin de güvenliği tehlikede değildi. öyle hissetmezdik. rahattık. 70 leri diyorum. ya da 80 sonrasını. anarşi dönemini de ayrı tutuyorum tabi.
misal istanbul da topkapı yı düşünüyorum. seyyar arabacılar yollarda, seyyar mısırcısı, kebapcısı, köftecisi. her şey serbest. yollar bunlar tarafından işgal edilmiş ama gene de gider bakarsın. iki gezersin. sakin sakin evine dönersin.
merkeze yakın mahallelerin caddeleri tıklım tıklım. çekirdek yer yere atarsın. çöpü rasgele bi yere koyarsın. sokakta top oynarsın. arabayı gelişigüzel park edersin.
sandalyeni atar evin, dükkanın önünde oturursun. bunlar kuralsızlık olsa da insanı rahatlatan şeylerdir.
böyle şehir kalmadı.
bende baktım nerede var böyle şehirler, hindistan da tabi. adam trene asılıyor, yolculuk yapıyor. kim istemez ki istemez olsalar avrupa da falan yüksek yüksek binaların tepesine çıkıp selfi cekmezler.
trene asılıp gitmek bir maceradır ve insanlar macerayı sever.
lakin hindistan olmaz dedim çünkü hakkaten aşırı pis.
sonra kahire yi buldum.
hah işte kahire tam aradığım şehir. 1970 lerin istanbulu adeta.
her şey serbest ama güvendesin. insan kalabalığı çok, sürekli hareket var.
