hiç inandırıcı bulmadığım mümin tipidir. yağmur yağarken iyi kuraklık olunca auvvvvv. siz hiç yağmur duasına katıldınız mı bilmem ben dört kez katıldım. üçünde çocuk birinde ergendim. tabiki imam hep en öndeydi. gruba hakimdi hep. bazen kendimi himalayalara tırmanacakmışım gibi hissederdim. işte öyle uhrevi bir hava diyeceğim ama malesef öyle bir şey göremedim. yol boyunca samimiyetsizlik yol boyunca gıybet. yağmur duasının o kadar önemsenmediğini gördüm. dualar içinde pluton gezegeni gibiydi. duadan saymıyorlardı. ama her nasılsa ihtiyaçları olmuştu. madem böyle bir dua var edelim bari havalarındaydılar amk.
belkide olması gereken buydu. ama samimi değildi amk. kadüklük mertebesine erişecekken son anda cevaz edilmiş kanun gibi.
yağmur duaları bana genelde sykodelik partileri anımsatıyor.
genelde öğle namazını müteakip yapılan bir dua olması. acizliği ile inanması gerektiği için orda bulunan insanları birleştiriyor. acaip bir evrime şahit oluyorsunuz e eller aşağıya bakıyor. ellerin aşağıya bakması size afrikadaki kabileleri anımsatıyor.
acaba yağmur duası her yerde aynı mıdır?
değil.
kızılderililerin yağmur duaları. çok daha içten çok daha samimi.
ama bir şekilde gezgenimizin atmosferine katlanıyoruz.
kimse yağmur yağınca yağmur duası etmiyor.
birisi yenmkten önce dua ediyor birisi sonra.
tek fark bu.
verdiğin nimetlere kümesinde kesişip kayboluyorlar.
yağmur duası şemsiyeyle giden insanlar hayal ediyorsun? sonra.
