maraş katliamı'na dair değinilmeyen ufak bir detay...
mustafa ve hacı isimli iki öğretmenin ölümü sonrasında sanalt okulundan, yatılı bölge istikametine doğru yürüyen göstericilerin kucaklarında bir bebekmişçesine kundaklara sarılı mavzerler bulunmakta ve sol yumruklar sıkılmış "güneş doğmadan biz doğacağız" sloganları atılmaktaydı.
bir küçük kız çocuğu, evinin balkonundan göstericileri izlemekte ve göstericilerin kucaklarındaki bebeklerin haline üzülmekteydi kendince. sonra çatışma sürecine girildi ve göstericilerden bir tanesi yerde yatıyordu. kız çocuğu, tül perdenin arkasına saklanarak olan-biteni izlemekteydi annesinin "kızım gel" uyarılarına aldırmadan. birara babasını gördü göstericinin yanıbaşında ve babası, göstericinin sağ bacağına, parçaladığı ceketinin bir parçasını sarmaktaydı... sonra vuruldu babası da gösterici gibi bacaklarından. olduğu yere yığıldı o heybetli adam ve iki eli ile sıkıca tutuyordu sağ bacağını. birara ceketinden bir parça da kendisi için kopardı, ayağını sıkıca sardı ama nafile... yaklaşık yarım saat içerisinde yaşamsal olan bütün belirtileri kaybolmuştu ve asfaltın üzerinde kırmızı, alabildiğine kırmızı bir gölet oluşmuştu.
kız çocuğu ateş edilen yeri görmüştü ve anlamıştı... kundaklarda sarılı olan silahlara acımak, üzülmek gereğinden fazla yersizdi. sonra ağladı, ağladı ve büyüdü. bugün 40'lı yaşlarında bir kadın oldu. ama 30 sene öncesine dair kundaklanmış silahları anlatırken hala dolar gözleri...
