Çocukluktan hatıralarda kalan ender tatlardandır. Denizde sabahtan akşama kadar birbirimize hunharca kum topu atıp savaş yapardık. Aksamları banyo yaparken kafamızı 5 kere şampuanlar hala da saçın arasından kum çıkardı. Agzımıza yüzümüze gözümüze girerdi. Her ne kadar bok gibi tadı olsa da tebessümle hatırlıyorum o anları. Çocukluk çok güzeldi. Sinek ilacı arabasının arkasından bisikletlerle dumanların arasından gider, araç durduğunda dumandan görmediğimiz için bodoslama araca çarpardık. Ağzımız gözümüz yarılırdı. Ama ertesi gün yine yapardık. Böylede maldık işte. Ama çocukluk bir başkaymış. Büyümek bok gibiymiş. Ben bu yazıyı tanrıya yazdım. Büyümeyen çocuk istiyoruz. *
