her dinlediğimde, keşke Yaşar bir divane albümü daha yapabilse! dediğim. beni ortason yılıma götürerek hüzünlendiren en sevilesi yaşar şarkısı.
bu kaçıncı hasretim...
aylardan hangi aydır?
söyle kumralım...
ben adımı unuttum!
bölümünü her duyduğumda ah çekerim ayrıca!
öyle güzel bir şarkıdır ki bu siyah saçlı birine bile gönderir kişi. o yıllarda bir rober hatemo'nun esmer'i olması da bunu engellemez. çünkü kumralım sözleri ile çok anlamlıdır. başka şarkılara benzemez.
kipir kipir kiprastiran gitarlarin aksine, parcanin sozleri insanin icini yakarcasina, canini sahibinden alircasina dramatize edilmis; kumrallar icin yazilmis gibi gorunse de, yapilan genellemenin aksine, her sevgiliye soylenebilecek derecede mukemmel parca.
hele hele,
sahip olduğum her şeydin
herşeyimi alıp gittin... dizeleri ise, her macini nakavt ile almis android tarzi bir boksorden sag krose yemek gibidir adeta; sevgi denen seyin "karsidakinin her seyi olmasi" anlamina geldigini, cok inceden de olsa, kafaniza sokar...
akdeniz akşamlarından sonra " havalı gitarcı çocuk "ların kızları tavlamak için kullandığı şarkılardan biridir. kız kumralsa gözlerinin içine baka baka söylenir. o kız o an tav olmazsa... başka zaman olabilir. bu işler kısmet işi.
