hemen hemen her evde görülür baba tipidir. eline alır kumandayı dolaşır gönlünce. izlemek istediğiniz bir programda bir iki saniye duraklar, tam heycanlanır gülümsersiniz o beğenmez devam eder. bu durum böyle sürüp gider.
kumandayı iktidar sembolü olarak gören babadır. hatta evde ona ait bir köşe vardır, muhtemelen en baştaki ve televizyonu en iyi gören kanepenin en rahat köşesidir. burasını da tahtı olarak görür ve onun dışında kimsenin oturması mümkün bile değildir.
kumanda bir kere ele geçirildi mi bırakmama sebebi olan babadır. ele geçirildiğinde mutfağa vb. giderken ya kumanda da götürülür ya da koltukların altı gibi yerlere saklayıp gidilir. ancak bu durum uzun sürmez ve kısa bir boğuşmanın ardından kumandayı kaybetmenin üzüntüsüyle odaya çekilinir.
en gıcık olduğum, genetik baba haraketidir. yemek yerken, konuşurken bile hiç yanından ayırmaz. kimseye vermez, babam için kumandayı kaptırmak, evdeki otoritesinin sarsılması, iktidarın elden gitmesi demektir.
kendine ait bir televizyon olduğunda pek takılmaması gereken durumdur.Çoğu babayla çocukların program zevkleri de uyuşmamaktadır.Her yönde anlaşabilen baba-oğullar çok az olsa da imrenilesice ailelerdir.*
