özellikle kiler, bodrum gibi yerlerde, sandıkta, kanepe altında, şimdilerde baza altlarında, gardropta, komidin çekmecelerinde, fortmantoda vs. aklınıza gelebilecek her yerde yıllarca bir gün kullanılmayı bekleyen, ama o günün hiç gelmemesi ile, her yaz temizliğinde yerlerinden çıkarılıp temizlenen, sonra tekrar aynı yerine konan eşyaları kullanmayacağınızı bildiğiniz halde saklamaktır.
bu bir anne geleneğidir aslında. büyüme sürecindeki temizliklerde hep önemsiz işler size düştüğü için, o eşyaları her sene inceler, temizler "anneeeeee bu şeyler ne yaa atalım artık" dediğinizde annenizden "temizleyip koy onu yerine hemen bi gün lazım olursa elimizin altında olsun" cevabını alırsınız. yıllar böyle geçip gider. siz büyürsünüz, hatta evden ayrılırsınız ama annenize gittiğinizde o kullanılmayan eşyalar hala aynı yerlerinde durmaktadır.
bu anne geleneği o yıllar boyunca resmen kanınıza işler, iliğinizde mesken kurar da anlamazsınız; ta ki aynı şekilde kullanmadığınız eşyaları kendi evinizde kıyıda köşede saklamaya başladığınız zamana kadar. artık siz de anneniz gibi, belki bir gün lazım olur düşüncesiyle kullanılmış eşya biriktirmeye başlamışsınızdır ve çocuklarınıza bu sinsi mirası bırakmak için tek yapmanız gereken dünyaya çocuk getirmektir.
bu ve bunun gibi bir çok davranış biçimini annenizden/babanızdan öğrenirsiniz. hem de hiç istemediğiniz, ben asla onlar gibi olmayacağım dediğiniz halde. zamanla buna aışırsınız ve zamanla onlar gibi bir insan olup, çıkarsınız.
-anne senin gibi kullanmadığım eşyaları saklamaya başladım.(sırıtır)
+lazım olacak onlar sakla tabi.(gülümser)
-ama senin sakladıkların hiç lazım olmadı bu güne kadar.(kaşları çatılır)
+sana geleceğini düşünmeyi öğrettiler ya yavrum.(gülümser)
-(gülümser)
