mantıklı gibi duran ama çok da mantıklı olmayan önerme.
hayatı boyunca toplumun ve devletin koyduğu kurallara uymuş bir insanım. dolayısıyla bu zamana kadar hiç suç işlemediğimi varsayıyorum. fakat yarın gidip bir adam öldürsem hissedeceğim şey suçluluk olacaktır.
hatta tersine belki ikinci cinayetimde daha az suçluluk hissedeceğim. ne kadar cinayet işlersem o kadar az suçluluk.
mutluluk da aynı şekilde. bir futbolcu kariyerinin ilk golünü 30. dakikada skor 0-0 ken attı diyelim.
aynı oyuncu kariyerinin 30. golünü de skor 0-0 ken 30. dakikada atsa * ne olur? ilk goldeki kadar sevinmez değil mi?
ha bu kullanılan duygular körelir manasına da gelmez. bu yaşanan durumun sıradanlaşmasıyla alakalıdır. duygular anlıktır. yaşanan olaylara bakış açımıza göre o an ortaya çıkar.
Biraz evet biraz hayır dediğim sorunsal diyelim. Düşünsenize seviyorsunuz birini. Ve o da sizi seviyor. Müthiş bir duygu dimi. Kalplerin çarpıştığı ama parçalanmadığı bir duygu. Hep onunlasın sürekli görüyorsun onu. Özlemek gibi bir duygu yok artık. Körelmiştir. Ama sevgi denilen duygu da gittikçe körelmeye başlar. Bir zamandan sonra o zevki almamaya başlar insan(birliktelikte). artık başka kişilerle de vakit geçirmek, ilgilenmek istersin. işte bu devrede sevgi körelmişken özlem de körelmiştir. Zaman geçer sevilen kişiye karşı bir özlem sevgiyle beraber daha da gür çıkar. Mutluluk onu görünce daha da çoğalır. içini bir heyecan kaplar eskisi gibi. Velhasıl duygular kullanılmadıkça köreliyor evet ama sonrası...
Duygular karaktere bağlı değişkenlerdir. karakterlerde belli dönemler ve koşullar altında farklılık gösterebilir, lakin temelde hissedilen duygu -biyolojik yahut nörolojik sorun yoksa tabi- her insan farklı karakter çerçevesinde temel duygusuna sahiptir, bu temel duyguların altında duygu hissedemez. Zaman, mekan, sosyolojik etkenler bireyin duygularının hissetme eşiğinde etkin rol oynamakta fakat asla bu duyguları bitirebilecek güdüye sahip olamayacaktır.
