babam. gördüğüm en saf insanlardan, salak değil ama yoğun bir saflık var kendisinde. herkesin hakkında her durumda nasıl iyi düşünebiliyor anlamıyorum, böyle anlarda babama öyle olmadığını aslında bu insanın sek bir orospu çocuğu olduğunu anlatmaya çalışıyorum ama o beni onaylamayıp "ya oğlum mecbur kalmıştır, bu soğukta dışarıya mı atalım, sadakamız olsun" gibi yuvarlak cevaplar veriyor. ve ben o an, kendimi sikmek istiyorum sinirden.
hayır diyemeyen insanlar.
böyle güleryüzlüdürler genelde, kimseyi kırmak istemezler, birşey sorarsın belki bir ihtimal kibarca reddeder, ısrar edersin, dayanamaz, istemese bile kabul eder.
