sanirim okumasi en zor olan lise. cok fena yamuldum ki ancak 2 sene dayanabildim, hala daha popomu zorlayan tazminatindan bahsetmiyorum tabi ki. fen lisesinin gozunu seviyim.
seneler önce çok girmek istediğim okuldu. türkiye 6.sı olmama rağmen, hiç bir sağlık problemim olmamasına rağmen, spor sınavlarını geçmeme rağmen anlayamadığım şekilde mülakatta elendiğim okuldur. elendiğimi duyunca direk boğaza atlamak istemiştim. daha çocuktum ve çok kinlenmiştim. üzülmüştüm hatta ağlamıştım beni nasıl almazlar diye. gidip bir rütbeliyle tartışmıştım. istediğini elde edememeyi ilk kez bu kadar şiddetli tatmıştım. o zamanlar çok yakın arkadaşlarımdan biri bu okula girmişti ve 4 sene onun okul anılarını, havalarını dinlemiştim. ha sonra ne oldu onu da harp okuluna almadılar. bir çok da tazminat ödedi. benim açımdan da iyi ki almamışlar. bir daha yaşasam zaten gitmek istemezdim.
öğrenci ortamı hariç çok tırt okuldur. özellikle ana babası olmayan öğrencilere militarizm enjekte ederler. hasta ederler adamı. bitse de gitsek gözüyle bakarsın olaya. vatan için adam yetiştirip, kişisel egolar uğruna öldürürler yetiştirdiklerini. adına da şehit derler kimse çakozlamasın diye.
kara harp okulu'na öğrenci yetiştiren askeri lise.
kardeşimin asil olarak kazandığı fakat yedeklerden ışıklar askeri hava lisesi'ne girdiğini öğrenince pilot olmak hevesiyle elinin tersiyle ittiği lise.
lakin ışıklar'ın, havacı yetiştirmek amacının hata kabul edilmezlik üstüne kurulu olduğuna inandığı -sözde- eğitimi sonucu kendi isteğiyle okuldan ayrılmasıyla 'keşke kuleli'ye gitseydim.' dediği okul ayrıca.
röntgen ile belimdeki eğriliği zar zor fark eden sivil doktara karşı bir bakışta "skolyoz" teşhisi koyan orospu çocuğu, gözlüklerine attırdığımın askeri doktor evladı yüzünden gidemediğim okul. bir ukde.
