Düşünmesinin bile mutlu hissettirdiği bir eylemin uygulaması kendinden alıyor insanı. Kar yağmur farketmez. Asla vazgeçmeyeceğim bir aktivite. Bilhassa ağlarken başlayıp gülerek bitiriyorum o yolu.
Mesela Hiç romantik değil. düşünsene bi tarafta makyajı akmış bi kız diğer tarafta topiği akmış bi adam. Her şey tüm çıplaklığıyla ortada. Amk ayrılma sebebi.
Huzur vermesi muhtemel aktivite ancak bazı durumları da göz ardı etmemek gerekiyor..
Yağmurun belirli şartları taşıması gerekir. Mesela hafif yağacak, rüzgar yağmuru alıp yüze çarpmayacak, hava ılık olacak...
kulaklığı takıp dinlenilen şarkılar kişiden kişiye farklılık arz ettiğinden ona bir şey diyemiyorum ancak kulaklığı takıp dünyadan kopmayın trafiğe ve araçlara dikkat edin ve mümkünse araçların geldiği yönün tersi istikametine yürüyün
bir nevi maziyi canlandırmak, güzel günleri hatırlamaktır. sevgiliyle sımsıkı sarılıp ıslanılan günler gelir akla. saatlerce birlikte geçirilen günler, birlikte yenilen yemekler, birlikte yatılan yatak, kokusu, tenindeki sıcaklık, seviştiği... yağmur tek başına yeter bunları hatırlatmaya zaten de kulaklık bir müzik eşliğiyle yardım eder sadece. dudaklarındaki o "sevgilim" deyişi gelir akla. gözlerindeki parıltı, ellerindeki titreklik ve yüzüne dokunduğundaki tebessümü hatırlatır, ama ne var ki bunlar yalnızca birer hatıra güzel şeyler ama geride, eskide kalmış güzellikler. yağmur dindiğinde bütün hepsi kaybolur gider. ve yalnızlık yeniden başlar.
