bazen o kadar kurarım ki olmamış şeye oturup ağlayasım gelir bu durum yüzünden, ya da hiç olmamış bir şeye kalkıp göbek atasım. Dünyadan kopamanın yanında başka bi dünyada yaşamak var bu işin içinde.
özellikle toplu taşıma araçlarında yaptığım eylem.
bazıları var ki telefonla konuşmuyor sanki monolog opera sanatını icra ediyor anasını satayım. kimsenin sesini çekemem, takarım kulaklığımı dalarım uzaklara..
Bazen bir işle uğraşırken yaptığım eylemdir. Kulaklığı takıp bir çizim yapmaya yada yazı yazmaya odaklanıp komple dünyadan kopmak kadar huzur veren birşey yoktur.
Bir kızılderili trene binmiş ve anıden treni durdurup aşağıya inip yere oturmuş.
Ne yaptığını soranlara da "ruhumun bedeni mi yakalamasını bekliyorum" demiş.
Yani kendine gelmek için bence insanoğlunun meşrebine göre yapması gereken şeydir, dünyadan kopmak.
ibadetle, müzikle, herhangi bir hobi ile, yanlız kalmak ile...
Kopun da şu amk dünyasından nasıl yapıyosanız öyle yapın...
