özellikle türk milletinde mevcut olan özgüvendir. çocukluğu 80'lerde geçen çocuklarda daha sıklıkla görülür, zira bizim gençlik döneminin son anlarına denk geldi ne yazık ki kulaklıkla müzik dinlemeler. işte bu yüzdendir ki, bizim dönem yaşayanlar kulaklıkla müzik dinlerken gereksiz bir özgüven yaşarlar.
özgüven değil tam tersi gereksiz bir paranoya durumudur. ya da bende gözlenen bu. kulaklık takıp yolda yürüdüğüm zaman sanki tüm arabalar beni ezmeye çalışıyor da ben onların seslerini duymuyorum gibi hissediyorum.
Özellikle hareketli ve yabancı bir müzikse ayrı bir dünyadaymış gibi dik ve özgüvenli bir yürüyüş görülür. Sonrasında o hızla ilerlerken ayağı takılıp düşme olayıda görülebilir .
Beni ölüme yaklaştıran öz güvendir. Bayan söfürün kullandığı arabayla Akabinde bastığı korna sesini duymamam soluma baktığımda ağzından kim bilir bana ne cümleler sarfetti duymadım hiç aldırış etmeden yürüdüm.
