bir sinan özen klasiği olarak, yine karılı kızlı bir şarkıdır. sonuçta adamın anan baban gelirse kaçacağım çatıya diye şarkısı da var, sürekli mercimeği fırına verme isteğinde.
bu şarkıda hoşnut kalayım, dizlerim titresin, uu beybi filan diye devam ediyor.
kahretsindir.
Son yıllarda tamamen bunu gözardı ederek işledim kendimi. Şimdi görünce sorguluyorum kendimi, bu şarkısız geçen yılların aslında ne kadar boş olduğunu, oldum sanarken birden olmadığımı farkettirdi bunu hatırlamak...
Nereden, nasıl bir geçmişten geldiğimi hatırlattı. Ben adam oldum sanarken anlattı;
Bu sözlerin ünlü olduğu bir toplumdasın...
ne kadar adam olabilirim ki?
