özellikle 80 li yıllarda ve biraz da 90 ların başında aile meclislerinde sıklıkla başvurulan bir kanal değiştirme yöntemidir. bu yöntem ile ailenin en küçük çocuğu ayağa kalkmaya üşenen diğer aile bireylerince yer yer alaya varan söylemlerle* harekete geçirilerek parmak dahi oynatılmaksızın amaca erişilebilmektedir. neyse ki dönemin kanal sayısının azlığı, bu cocukların bugün normal şekilde hayatlarına devam edebilmelerini olanak vermiştir.
kumandası olmayan bir evde evin büyüğü ile televizyon arasında mekik dokuyan bundan hiç gocunmayan yaşı ilerledikçe bu duruma sinir olan ben kumandamınyım kardeşim diye ailesine çıkışan kimsedir. sonunda kumanda icat olmuştur ve bu çocuklar artık kumandayı kim tutacak kavgasına başlamışlardır. (bkz: kumandayı kim tutacak)
çocukların hiç kızmadan ve alınmadan yürüttükleri bir işlevselliktir. devam etmesini istiyor ve mutfaktan abiye ıvır zıvır taşıyan çocuğa da sevgilerimi yollayarak, "hazır gitmişken bir de kahve yap bana tosunum!" diyorum.
