kuzenimin deyimiyle; bir erkeğin, en az annesi kadar çocuğunu kucağa alırken bambaşka duygulara büründüğü hismiş. eşin hamile iken ilk safha, çocuğunu kucağa alırken, tam anlamıyla baba duygusunu hissedebiliyormuşsun.
pinhani şarkısında bir erkek tarafından söylendiği ilk duyulduğunda pek bir anlam verilememiştir. bir erkek bir kıza neden kendisini kucağına alması isteğinde bulunur ki? hem de kucağına almadığında sabaha kadar üşüdüğünü söyleyen bir erkek. tü tü tü başımıza hatta damımıza damımıza taş yağacak yarebbi..
erkekler için söylüyorum, oturduğun yerde, bacağındaki uyluk kemiğinin etli kısmına, kendi çocuğunu, küçük kardeşini, yeğenini, ya da neyse artık, yer darlığından veya çocuğun sevgisinden ötürü oturtmak tarih mi oldu ne! bana tarih oldu gibime geliyo. çok sık, son zamanlarda kimsenin, kucak diim artık oraya, kucağına oturmuyorum ondan mı acep. ehe heh. tacizlerin, gün yüzüne bi haylice çıkan çocuk istismarı haberlerinin etkisi vardır mıdır? bilemiyorum orasını tabii. amma velakin şimdiki çocuklar, kucağa s.ksen mi gelmiyolar yoksa yetişkinler, kucağına alanlar kendilerinde mi şüphe duyuyolar bilmiyorum ve de ben bu resmi neredeyse artıkın hiç görmüyorum. hiç. ühü ühü.
futbolda defans oyuncularının rakip oyuncuları , taç gibi hızlı gelişen ataklarda kucaklarına alarak markaj yapmalarıdır. kaçırmamak isteğidir bunu yaptıran.
