kapı zillerine basıp basıp kaçan gerizekalı gobellerle aram hiç iyi olmadı benim kraliçem. şimdi kendimi aklasam yarın yine çamura batırılırım ben. olsun. çocukluğum boktan bir mahallede, bizden nefret eden akrabaların içinde geçti. haklı olan biz olsak da haksızlığı kabul eden yine biz olduk. yani bütün bu çabaları haklı çıkmak içindi. hakk'a yürümek işte böyle bir hikaye kraliçem. sonra beni sevmeyen bi insan görmedim ben hayatta. hepsi gülüp eğlendi benimle beraber. iyi ne güzel değil mi? ciddiye de aldılar. ee bu da harika. peki neden şimdi sırf seni seviyorum diye bana karşı bir tavır sergiliyorlar? anlamadım. neyse önemli değil kraliçem. onlara benden nefret etsinler diye her şeyi yapıyorum. ama gel gör ki bu yola(!) baş koymuşlar geri dönmüyorlar. kraliçem bir gün senle atakum'da sahilde otururken o güzelliğine güzellik katan güneşi selamlamak istiyorum beraberce. seni annemi öpüp kokladığım gibi öpmek bal dudaklarından bir parça bal çalıp güneşi daha da tatlandırmak istiyorum. hayallerimin ötesi sensin. hep yanımda ol bir tanem.
