Beş büyük dinin *yanı sıra Tanrıtanımazlığın da tartışıldığı kitap. aynı görüşte olunmasa bile, insanlara hoşgörüyle yaklaşmanın; uyumlu bir yaşam için en değerli yapı taşı olduğunu göstermekle kalmıyor, aynı zamanda insanları başka yönlerden bakmaya da teşvik ediyor. bir kereliğine, o bağımlısı olduğumuz at gözlüğünü çıkarıp, bir takım ajitasyonlarla karış(tırıl)mış beynimizi, farklı düşünceleri görmeye açıyor.
dinin, "türban mı, türban değil mi?" "oruç tutmalı mı, tutmamalı mı?" sorularının ötesinde bir şey olduğunu; yüzeysellikten arınmadığı sürece beyin yıkamaktan başka bir amaca araç olamayacağını; özellikle bu devirde, bilmeden din hakkında atıp tutan insanlara, bir dinin yanlızca kutsal kitaplarda yazılanlardan ibaret olmadığını gösteriyor.
Tanrıtanımazlık için de, nietzsche'nin çoğumuzun tamamını bilmediği, ama yine de ağızlara sakız olmuş, "Tanrı öldü" söylevinden derince bahsediyor. Tanrının olmadığına inanan insanların; "Tanrı eğer varsa, neden kendini binlerce yıl önce gösterdi ama şuan sessiz?" gibi cevaplanması zor sorularına da yer veriyor...
