insanı hezeyanlara sürükleyen, empati marifetiyle yaşadığı mağduriyeti iliklerimize kadar hissetmemize vesile olan tiptir.
değerli kardeşlerim, efendiler! ben haddimi bilen amatör bir sinema izleyicisiyim. misal, marlon bırandoyu gördüğüm anda, filmin kaçıncı dakikasında olup olmadığına bakmaksızın, hikayeyi çözebilir miyim derdine düşmeksizin "bırando kardeşim oynuyorsa bu film iyidir" diyerekten seyredalarım. işte film izleyicilim bu düzlükte.
yine de karşılaştığım bazı klişeleri eleştirmekte herhangi bir beis görmüyorum. misal, aha bu!
dar ve kalabalık sokaklarda kovalama sahnesi olur. öndeki genç kardeşim yardır yardır koşarak peşindekilerden kaçmaya çalışır. o esnada karşısına masum bir çaycı, çorbacı ya da alelade vatandaş çıkar. kaçan arkadaş, küüüt diye indirir bu mağdur elemanı. sonra garibim ayaklanıp kaçan adamın arkasından söylenir. tam da o anda bir darbeyle daha irkilir ve yere yuvarlanır. bu kez de kaçan adamı kovalayanlar tarafından mağdur edilmiştir.
ben, ne yalan söyleyeyim böylesi bir muameleyi bir film karesinde bile görmekten hoşnut değilim. işin daha da kötüsü durmadan aynı klişeye başvurulması. çalışmalara başladım bu mağduriyete son vereceğim değerli kardeşlerim. müsaade varsa satırlarımı sonlandırmak istiyorum yoksa aşırı naiflikten komaya gireceğim. lütfen sevgiyle kalın!
