kendini bildi bileli bu dertten muzdarip olan insanlar için garip terimdir. sen onca yıldır bil ama isim koyama sonra baya bildiğin, terim olarak karşına çıksın, garip. bu fobiye sahip insanlar dünyanın en iyi insanına bile "düğme fobim var" deseler ortamdaki en yakın düğmeye temasa zorlanırlar. genelde metal değil de kemik ve plastik küçük düğmeler etkilidir. gömlek giyme zorunluluğunda düğmeleri başka şeyler düşünerek ve çabuk iliklemek şarttır. onun dışında düğmeli bir şey giyilemez zaten. başka birinin düğmesine dokunmaksa ölüm gibidir, baş döner, hayattan soğunur filan işte. ayrıca bu insanlar aynı duyguları perde kornişlerine de beslerler. neyse ki onlarla temas zorunluluğu yok.
çocukluk ve ilk gençlik yıllarımın en büyük kabusudur. yıllarca düğmesiz şeyler giymemin, herhangi bir "gömlekle" odada baş başa kalamamamın yegane sebebi. okul formalarındaki düğmeler, yaka iliklerken kullanılan o küçük düğme, lise gömleği düğmeleri hepsinden iğreniyordum. şimdi düşününce garip geliyor evet ama atlatması çok zor oldu. gidiyim de düğme yiyim ben biraz. ahaha.
