acele işi vardır insanların, oraya buraya yetişmeye çalışırlar. sen de bakarsın, izlersin medeniyetin tek dişini. "vay be çarklar ne kadar da hızlı ilerliyor, hmmm... demek işler böyle yürüyor, off... hatuna bak" diye düşünceler geçerken aklından, elinde sigara ya da ne bileyim bir çantayla hızlıca yürüdüğünü farkedersin, fakat ondan daha da ötesi hafiften de koştuğunu hissedersin. hani bir filmde postacı olan kemal sunal gibi değil de ondan daha hızlı sanki...bitirmek istersin yolu ama yol bitmek istemez ki...gidersin gidersin ama nafile. "oha!" dersin içinden,"ne kadar da uzun yolmuş yaa... ne bitmez tükenmez çilem varmış benim" dersin.kafan ağrır, banyodan yeni çıkmışsın ve bereni almayı unutmuşsundur. adımlar hızlanır, ayakların bile ağrır bir zaman sonra ve ağzından buharlar çıkar soğuğun etkisiyle. robocop gibi olmuş beden artık koşamaz zaten, ancak ve ancak terminatör'deki her boka dönüşen adam olucaksın da koşucacaksın "çata çata" diye ama nerdeee? el mecbur yarı koşar yarı yürürsün, ama hızlı yürümekten farklıdır bu.acizsindir,telaşlısındır,ayrıca koşarsan karizma gider elden diye düşünürsün. boynunu büker aldırmazsın geçip giden dolmuşlara. bir sonraki dolmuşa biner kaloriferin etkisiyle de evinde gibi hissedersin kendini. kafan güzelmiş gibi sırıtırsın. ne koşmak vardır senin için bundan sonra ne de yürümek. hayatın boyunca koşa koşa yürümek zorundasındır. hayatı da koşa koşa yürüyerek geçirirsin. hep arada kalırsın, yürüsem mi koşsam mı diye...
günlük hayatta gerçekleştirildiği takdirde, tuhaf bir şekilde insanlar tarafından tuhaf bakışlarla izlenmeye sebep olan eylem. neden bu eylemi yapan kişilere mülteci gözüyle bakılır hala anlamış değilimdir.
