insanı çelişkiye düşüren ama yine de vazgeçemediğim davranış türü. aynı anda hem iyi hem kötü birşey yapıyorsun ama olsun orijinal olan kitabı okumamaktan daha iyidir.
edit: imla
elim gitmeye gitmeye aldığım ve okuduğum kitap.
bu kadar saf ve temiz bir fiili kirtletmekten oldukça rahatsız olmakla beraber öğrenci adamın yapacak bir şeyinin olmaması beni daha da bitiriyor.
ama olsun gelişim şart. böyle yaramazlıklar iyidir.
ne yazık ki zaman zaman yaptığım durum. aslında genelde ikinci el kitap alan birisiyim. kitapların içindeki yaşanmışlık izlerini seviyorum örneğin telefon numaraları oluyor. bazen o numaraları aramayı düşünüyorum amacım asla sapıklık değil sadece kişinin neler hissettiğini o telefon numarasının sahibinin adını neden kalp içine aldığını ya da altını kalın çizdiğini merak ediyorum. esas konuya dönecek olursak popüler kitaplardan pek haz etmeyen birisiyim yani şu kitap çıkmış herkesin elinde hemen koşalım alalım gibi bir merakım olmadı hiç ancak bazen çok ilgimi çekecek gerilim kitapları varsa alırım ve ne yazık ki korsanını. ben de isterim elbet orjinal kitap alıp destek olmayı ama istanbul'da yaşayan öğrenim gören bir öğrenci için bu hiç kolay değil. eğer sürekli orjinal kitap almaya kalkarsam kitap okuma aşkımdan feragat etmem gerekecek bütçem elverdiğince ee bunu da asla kabul edemeyeceğime göre istemeyerek de olsa korsan kitap alıyorum.
