hikayedeki mal benim. durumum da pek iyi sayılmaz. açıkça söylemek gerekirse kıyafet alacağıma, yada gezeceğime paramı harcama hakkımı kitapdan yana kullanıyorum. biliyorum belki enayiyim 16 yerine 8 vereceğim ama içime sinmiyor.
eskiden korsan kitap çok almisligim oldu, bir sakınca da bulmuyordum bunda. mekanlarda bahşiş bırakmayı da saçma buluyordum mesela. ama zaman geçti büyüdük biraz öğrenciyiz, günü birlik işlerde koşturdum, kosturuyorum da halen. varsa da yoksa da az da olsa bir tip bırakıyorum artık unutmadığım takdirde. ve param yetmediyse kitap için olduğu günü bekliyorum korsan almak yerine.
bunu kendi adıma söylemek biraz beni aşar. ama benim dışımdaki diğer korsan almayan kişileri emeğe saygısı olan kişiler olarak tanımlayabilirim.
