Bir arkadaşım vardı çocukken onunla her sabah yürüyüşe gidiyormuşuz. Bahçeye gelmiş ve bana sesleniyor. " .... hadiii seni bekliyorum acele et"
Bende uyuyakalmışım acele ile terliklerimi giymeye çalışıyorum. Işığı bile açmamışım o telaş ile. Tam merdivenlerin başındayım bir el kolumu tuttu " kızım nereye?" Diye.
Ablamdı. Etraf zifiri karanlıktı. Lamba yazdim değil mi ? Saat sabah 5 civarıydı.
Annemler evde yoktu.tatile gitmişlerdi. Biz ablam ile evde yalnız kalıyorduk. O arkadaşım ile de neredeyse 1 senedir küstük görüşmüyorduk.
Anlayacağınız ablam koşup gelmese ben merdivenlerden düşmüştüm en iyi ihtimalle.
Ama rüyamda bildiginiz ben arkadaşımı görüyorum. Duyuyorum. Tamam geliyorum diye sesleniyorum. Bir de o halde terlik giyiyorum ayakkabı da değil. Sonra eve geri girdiğimizde camdan bakmaya başladım hâlâ arkadaşı arıyorum ve birden sela okunmaya başladı. Mahallede genc bir kadın ölmüştü.
Ablam o zaman çok korkmuştu. 3 harfli olaylarına çok inanan biri çünkü. Ben ise tam tersi idim.
